|
|
author,content,tokens
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
|
|
|
Acının tutanakçısıyım |
|
|
Anlatıp dururum aşkları |
|
|
Ayrılıkları ve o destan |
|
|
Yalnızlığını ömrümüzün |
|
|
|
|
|
Göçebe, Gezgin ve Aylak |
|
|
Birmiydim aklıma gelmedi |
|
|
Bir çingeneyle bir bilici |
|
|
Hep ayni şeydi bildiğim |
|
|
|
|
|
Ve serseriliğimdi aşklar |
|
|
Bir masalcıydım belki de |
|
|
Yaşadım o büyük serüvenleri |
|
|
Yolculuklar tarihimdi benim |
|
|
|
|
|
Acılar yaşanıyordu yurdumda |
|
|
Pespese yakılıyordu kentler |
|
|
Bense hep oralardaydım |
|
|
Daha yangın başlamadan önce |
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Kayip duruyor bakislari |
|
|
duvardaki resme ve kapiya |
|
|
ogul mu bekledigi, sevgili mi |
|
|
Belli ki yasiyorlar hala |
|
|
uzun uzun yasiyorlar belli ki |
|
|
birakip gittikleri anilariyla |
|
|
Çikip gelirler bir gün belki |
|
|
Üsümüstür çünkü topragin |
|
|
soguk yalnizliginda birisi |
|
|
|
|
|
Öteki arkasinda parmakligin |
|
|
|
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Bu kent öldürüldü diyorlar |
|
|
kursuna dizildi bir geceyarisi |
|
|
|
|
|
Hayaletler geziniyormus simdi |
|
|
sokak aralarinda ve caddelerde |
|
|
baykus tünegi olmus alanlar |
|
|
ve yarasalar uçusuyormus |
|
|
|
|
|
Silah ve esrar kaçakçilari |
|
|
altin çagini yasarlarken |
|
|
artiyormus bir yandan da |
|
|
kumarhaneler, meyhaneler |
|
|
|
|
|
Borsa oyunlari, hileli iflaslar |
|
|
birbirini kovalayip dururken |
|
|
nasil çikmissa pek bilinmiyor |
|
|
yayginmis simdilerde rus ruleti |
|
|
|
|
|
Intiharlarin sayisi bilinmiyor |
|
|
çogalip duruyormus fahiseler |
|
|
ve artik bunlarin hiçbiri |
|
|
olay bile sayilmiyormus simdi |
|
|
|
|
|
Bu kent öldürüldü diyorlar |
|
|
bahar gelmez artik buraya |
|
|
|
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Gün biterken çingenlerle |
|
|
inecek ovaya çengilerle |
|
|
Ateş yakılacak ve birer |
|
|
yalım büşecek kızların yüzüne |
|
|
|
|
|
Dinle ve sorular sor kendine |
|
|
Doğayı, insanı ve geceyi |
|
|
neydi güzelleştiren böyle |
|
|
Yollculukları güzelleştiren neydi |
|
|
|
|
|
Tan atımına gelince vakit |
|
|
istersen bir kolunudağların omuzuna at |
|
|
Unutma geceyi bütün bir ömür |
|
|
|
|
|
Buruşturulup atılıvermiş |
|
|
uzak ve ansız bir bakış |
|
|
uzak bir buluttur şimdi keder |
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Eylül, gülleri soldurarak |
|
|
duyurdu bu yıl kendini |
|
|
Böyle olacağını bile bile |
|
|
şaşırttı bizi yinede |
|
|
|
|
|
Daha bir demet kır çiçeği |
|
|
alıp koymadık vazoya |
|
|
Güllermi unutturdu bize sevinci |
|
|
yoksa aşındırdıkmı kimi duyguları |
|
|
|
|
|
Şöyle bir akşam |
|
|
şöyleşemedik dostlarla |
|
|
erkenden kapandı perdeler |
|
|
yorgunmuydu çocuklarda |
|
|
|
|
|
Her gün yağmalanan |
|
|
talan edilen sevincimiz |
|
|
kurudu galiba büsbütün |
|
|
su yürümüyor dallara |
|
|
|
|
|
Ama kırpıntı, bir küçük |
|
|
uç uç böceğinin her nasılsa |
|
|
konuvermesi balkona |
|
|
uyarıyor biziirkilterek |
|
|
|
|
|
Bu kahrolası tarraka |
|
|
bitecek gibi değil sokaklarda |
|
|
Çekip kapıyı çıkmak en iyisi |
|
|
dalmak caddelere, varoşlara |
|
|
|
|
|
Belki ozman eylül |
|
|
şaşırtmayacak bizi |
|
|
bulup çıkaracağız çünkü |
|
|
evrenin öteki yüzünü |
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Göç oldu bir acidan öbür aciya |
|
|
oysa sagrisi kurumamisti atimizin |
|
|
daha dün sürüp gelmistik buralara |
|
|
bugün göründü yine yollarin ucu |
|
|
|
|
|
Devrildi kil çadirlar seher vakti |
|
|
usulca uyandirildi çocuklar |
|
|
ve kadinlar bohçasi çözülmemis |
|
|
bir keder gibi gibi düstüler yola |
|
|
|
|
|
Turnalar gitti biz gittik |
|
|
bitmedi pesimizdeki nal sesleri |
|
|
nerde konaklasak tedirgindik |
|
|
kuruyordu irmaklar ve göller |
|
|
|
|
|
Bir yangin gibi tasiyip durduk |
|
|
kederi ve aciyi gögsümüzde |
|
|
yer gök duman içindeydi sanki |
|
|
genzimizi yakiyordu ayriliklar |
|
|
|
|
|
Zulüm birakmadi pesimizi hiç |
|
|
biz gittik o buldu izimizi |
|
|
konar göçer olduk yedi iklimde |
|
|
tanigimizdir daglar taslar |
|
|
|
|
|
Yalniz bir öfke isiltisi kaldi |
|
|
gözlerimizin yorgun sularinda |
|
|
yasamak bir inat oldu artik |
|
|
yasamak bir direnme oldu zulme |
|
|
|
|
|
Ve iste devrildi yine kil çadirlar |
|
|
göç basladi bir acidan bin aciya |
|
|
Geride aksamin küllenen atesi |
|
|
ve susturulmus çocuk sevinçleri kaldi |
|
|
|
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Sirtinda tasidigin kil heybe |
|
|
dag rüzgâri ve lor peyniri |
|
|
gibi doluysa kir çiçekleriyle |
|
|
sesler türkülere dönecektir |
|
|
üzünçse isikli bir sevince |
|
|
|
|
|
Dudaklarinda özlem türküleri |
|
|
ve gözlerinin menevsesinde ask |
|
|
çagildiyorsa çavlanlar gibi |
|
|
usulca gir umudun menziline |
|
|
hüznü gerilerde birak |
|
|
|
|
|
Türküler paylasiliyorsa eger |
|
|
dag rüzgârlari paylasiliyorsa |
|
|
sevinç de dahildir buna |
|
|
ve o zaman bütün bir yasam |
|
|
paylasilacak kadar güzeldir artik |
|
|
|
|
|
Heybendeki kir çiçekleri |
|
|
bir yangindir güze dogru |
|
|
tutusturur yüreginde |
|
|
uzak özlemlerin külünü |
|
|
hiç beklemedigin bir anda |
|
|
|
|
|
Güz gelip de yangin baslamadan |
|
|
tutmalisin doganin yelesinden |
|
|
yüregindeki seher yeli |
|
|
varmalidir sabah olmadan |
|
|
gül bahçesine sevda hevengine |
|
|
|
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Her nasılsa yalnızsın |
|
|
Bir giz gibi deliyor yüreğini |
|
|
cansıkıntılarının burgusu |
|
|
ve hep bir şeyler eksik gibi |
|
|
bir şeyler bekler gibisin |
|
|
|
|
|
Yeni bozgunlar |
|
|
yeni yenilgiler peşindesin |
|
|
Bir bozkır kuraklığına dönmüş için |
|
|
Oysa yalnız bir öpüştür |
|
|
gurbeti türkülere dönüştüren |
|
|
|
|
|
Çoktandır su vermedin |
|
|
çiçeklere ve yüreğinin çeliğine |
|
|
Zaman terkisine almış da öpücükleri |
|
|
koşuyor sessizliğin ve yalnızlığın |
|
|
iyotlu kıyılarına |
|
|
|
|
|
Bir yol ayrımı ki yanlışla doğru |
|
|
hüzünlerle sevinçler kolkola |
|
|
Sen ki ey kalbim |
|
|
yanlışları ve hüzünleri taşıdın |
|
|
bunca zaman |
|
|
|
|
|
Taşıyamaz yüreğinin batık sandalı |
|
|
bu yalnızlığı,bu can sıkıntılarını |
|
|
Yaşam gelincikler gibi beklerken seni |
|
|
gecenin kapısını çalma |
|
|
ey kalbim |
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Hiç kimse bir aşkı |
|
|
Onarmaya kalkmasın |
|
|
Kaybedilmeye değer |
|
|
En güzel anında |
|
|
Bitirilmişse eğer |
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Ismail'in kitabini okuyorum üç gecedir |
|
|
atesler içindeki dünyada bir neferin |
|
|
ölüme at kosturan rüzgârini duyuyorum |
|
|
Managua yaniyor, her yanim atesler içinde |
|
|
yaniyor bir çocuk sevgiyle oksanmaktan |
|
|
ve temkinli olmak yakismazdi sana zaten augusto |
|
|
ve sen ey idris |
|
|
ismail'in ölümü küçümseyen dostu |
|
|
'yedigin kursundan |
|
|
bir gümbürtü kaldi ki bana!..' |
|
|
Roma'da navona alaninda birakip ismail'i |
|
|
telzaatar'a dönüyorum gecikmis bir marti gibi |
|
|
Yurdum diyebilecegim |
|
|
her yer kan-revan içinde, görüyorum |
|
|
ve bogazlanmis bir ceylan gibi |
|
|
serilivermis denizler ortasina |
|
|
Önce ismail orda, ne zaman gelmistir |
|
|
'gümbür gümbür ve sonuna kadar, taa-sonuna |
|
|
sonuna kadar sevdaya, sonuna kadar kavgaya |
|
|
çatlayacak kadar sabirsizlikla' |
|
|
|
|
|
Ismail1in kitabini okuyorum üç gecedir |
|
|
ve alnimi seher rüzgârina dayayip |
|
|
sesleniyorum |
|
|
'-Ey usta |
|
|
nerde benim payim içtigin baldirandan!.' |
|
|
|
|
|
",873
|
|
|
ahmettelli,"Kainat-ı Evren |
|
|
evren |
|
|
yalnızlıktan da küçükmüş |
|
|
düşlermiş asıl sonsuz olan. |
|
|
|
|
|
evren |
|
|
umutlardan da küçükmüş |
|
|
mutsuzluk daha büyükmüş meğer. |
|
|
|
|
|
evren |
|
|
sekizinci renge sarınan |
|
|
metaforlarmış meğer. |
|
|
|
|
|
evren |
|
|
hiçlikten de küçükmüş meğer |
|
|
yaşamı ve ölümü ezberleyecek kadarmış |
|
|
|
|
|
evren |
|
|
küçük bir okyanusmuş meğer |
|
|
kıyısında yelkenliler batan. |
|
|
",339
|
|
|
ahmettelli,"Kaos |
|
|
Ay inceldi ve orman |
|
|
bir tortu gibi çöktü dibe |
|
|
Bugusu yoktu topragin |
|
|
büsbütün balçikti yeryüzü |
|
|
|
|
|
Irmaklar sagirdi ve daglar |
|
|
birer aptaldi o hantal gövdeleriyle |
|
|
Gittikçe büyüyordu rüzgarin beynimdeki ur |
|
|
Öfkemizden simsegi yarattik |
|
|
|
|
|
Insani yarattik |
|
|
(hayir, balçiktan degil) |
|
|
O gün bugün arayip dururuz onu |
|
|
hangi cehenneme gitti, bilmeyiz |
|
|
",341
|
|
|
ahmettelli,"Ömrüm Diyorum |
|
|
Üzgün bir çocuğun yalnızlığı |
|
|
Kadar saydam kalabilseydim |
|
|
Ömrüm derdim ömrüm nasıl da |
|
|
Dolu geçmiştir ölebilirim artık |
|
|
|
|
|
Ölüm hiç de ürkünç gelmiyor |
|
|
Yaşanmışsa tüm yaşanacaklar |
|
|
Acı yitiriyor anlamını ve renkler |
|
|
Kül oluyor körleşirken gökboşluğu |
|
|
|
|
|
Bu dünya dünya mıdır hani |
|
|
Bildiğimiz o yamyam küresi |
|
|
Ki apiz öküzlerinin çekip durduğu |
|
|
Bir cansıkıntısıydı önceleri |
|
|
|
|
|
Hantal ve gürültücü bir tehdit |
|
|
Gibi düşüyorken üstümüze |
|
|
Alaycı bir gülüş takılıyor yalnız |
|
|
Dudaklarımın hüzün kıvamına |
|
|
|
|
|
Ömrüm diyorum şimdi ömrüm |
|
|
Üzgün bir çocuksun sen ve yalnız |
|
|
Öyle kal çünkü bu dünyada |
|
|
Sana en çok mutsuzluk yakışıyor |
|
|
",630
|
|
|
ahmettelli,"Sahmaran |
|
|
Sedef, safir ve kör uyku, dünden |
|
|
Kalan bir aynaya vuruyor düs gibi |
|
|
Ve kâhinin her remil atisinda ölüm |
|
|
Kara degil, karada havada ve suda |
|
|
|
|
|
Aglayan narim da çatladi çünkü ben |
|
|
Çocuklarimi kaybediyorum daglarda |
|
|
Daglar ki ceylan yurdu, bir gülistan |
|
|
Olsun içindi düserse yolu Sahmaran'in |
|
|
|
|
|
Ve anilardir diye bilinen Sahmaran |
|
|
Bellegin derin kuyusundaki uykusunu |
|
|
Bir hançerle kesip çikmalidir günyüzüne |
|
|
Ve birakarak derisini çöl iklimlerine |
|
|
|
|
|
Tozlasan ve durmadan tozlanan keder |
|
|
Sedef, safir ve kör bir uykuya dönerken |
|
|
Çöl hep çöldür, daima çöl, gri söylence |
|
|
Ve buhurun incelttigi ölümcül bir büyü |
|
|
|
|
|
Gülen ayvami soruyorum aglayan kizimi |
|
|
Nerdesin bunca zaman ey Sahmaran |
|
|
Daglar ceylan yurdudur, bir gülistan |
|
|
Düs yollara, keder öcünü almalidir çünkü |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
sen dostumdun benim |
|
|
gülünce güneşler açan |
|
|
bulutlara,rüzgara asarım suretini her akşam |
|
|
her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar. |
|
|
kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi. |
|
|
üşüyorsun |
|
|
unutma ki dostumsun sen; |
|
|
neredeysen orada ölmek isterim |
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Suçlama beni |
|
|
böyle birakip |
|
|
gidiyorum diye |
|
|
bagrimi yakan |
|
|
bir yaradir |
|
|
bu ayrilik simdi |
|
|
|
|
|
Bil ki kanimdadir |
|
|
sevismelerin yangini |
|
|
öylece girerken |
|
|
gecenin bagrina |
|
|
tasiyorum simsicak gülümseyisini |
|
|
|
|
|
Yasanan günler |
|
|
hayati oyarak |
|
|
gedikler açiyor |
|
|
durulur mu artik |
|
|
durgun sularda |
|
|
bekleyerek seheri |
|
|
|
|
|
Talan ediliyor |
|
|
bahar ve ask |
|
|
öyle bir soyun ki |
|
|
duracak gibi degil |
|
|
vurmazsak eger |
|
|
kendimizi yola |
|
|
|
|
|
Yasamak zorunlu |
|
|
kurtarilirsa eger |
|
|
bahar ve ask |
|
|
ve simdi hayat |
|
|
aci yesil |
|
|
bir kader renginde |
|
|
|
|
|
Hayatin ve sevincin |
|
|
kaderinin altettigi yer |
|
|
kavganin ortasidir |
|
|
ki umudun çiçeklenisi |
|
|
askin |
|
|
yengisidir bu |
|
|
|
|
|
Söylenecek bütün sözler |
|
|
sevincin ve sevdanin |
|
|
savunulmasina dairdir |
|
|
ve simdi onlar |
|
|
yaralarini saracak |
|
|
birilerini beklemektedirler |
|
|
|
|
|
Ey anisiyla |
|
|
kalbimi yakan |
|
|
kederlenme hemen |
|
|
ve suçlama beni |
|
|
böyle birakip |
|
|
gidiyorum diye |
|
|
|
|
|
|
|
|
ahmettelli, |
|
|
Hiç kimse senin kadar |
|
|
yakıştıramamıştır hüznü kendine |
|
|
Hüzünler ki aşkın ve şiirin |
|
|
yıllanmış sarabıdır |
|
|
damıtılmıştır acıların imbiğinden |
|
|
Hüzünler ki şairlerin yüreğiden uçuşan |
|
|
sararmış çiçek tozlarıdır |
|
|
Biraz da şairlere özgüdür hüzün |
|
|
|
|
|
Bozkırın yalımına direnen |
|
|
solgun bir gül gibi yüzün |
|
|
Acının, sabrın ve yalnızlığın |
|
|
sessizliği sararıyor |
|
|
yorgun güzünde alnının |
|
|
Ve artık bir bir şey bırakamıyorsun |
|
|
bekleyişlerden başka kendine |
|
|
Biraz da şairlere özgüdür bekleyiş |
|
|
|
|
|
Hiç kimse senin kadar |
|
|
alışkın değildir ayrılıklara |
|
|
Ayrılıklar ki nişanlısıdır hasretin |
|
|
acılar ve türkülerle çeyizlenir |
|
|
bekleyişlerin sararan güzüne |
|
|
Ve hasret kızıl bir güldür |
|
|
ayrılıkların mendiline nakışlanmış |
|
|
Biraz da şairlere özgüdür hasret |
|
|
|
|
|
Kerem'i kül eden yangındır gurbet |
|
|
ferhat'ın sabrıyla çatlayan kayadır |
|
|
Sarınarak acının yorganına |
|
|
sararmış bir yaprak gibi nakışlar |
|
|
bekleyişlerin gergefine hüznü |
|
|
Gurbet biraz da halep demektir |
|
|
söylenir adı efsane efsane |
|
|
Biraz da şairlere özgüdür gurbet |
|
|
|
|
|
Ayrılıkların çanı vurduğunda |
|
|
savrılır pişmanlığın kızgın külleri |
|
|
Bütün sevdalar hasretin yalımıyla tutuşmuş |
|
|
bir bozkır türküsüdür kerem'in kavruk bağrında |
|
|
ve artık |
|
|
yollara düşmenin zamanıdır |
|
|
şen olasın halep şehri |
|
|
Biraz da şairlere özgüdür ayrılıklar. |
|
|
",1274
|
|
|
ahmettelli,"Yalnızlık Yasak |
|
|
Yüklenmiş kanadına uzak kırların |
|
|
ve gecelerin kar ürpertilerini |
|
|
taşıyıp gelmiş buraya dek |
|
|
hâlâ uğulduyor ürkek göğsünde |
|
|
dağ başlarının çelik fırtınaları |
|
|
|
|
|
Çocuksu bakışlarında yorgunluk değil |
|
|
bir hasretin direnci var daha çok |
|
|
ama üşüyor yanlızlıktan.üşüyor |
|
|
tek düşmüşlüğün acımsı utancından |
|
|
boynu eğik bekliyor şafağı şimdi |
|
|
|
|
|
Bir yanlızlık mıdır bunca çoğaltan |
|
|
acıyı ve biberli yanılgıyı |
|
|
ve bir yanlızlığı kabullenmek midir |
|
|
inceden ve usuldan başlatan |
|
|
yürekte burgaçlanan sancıyı |
|
|
|
|
|
Sessizce çekilmiş dostların arasından |
|
|
bir yanlışı sürdürmenin ortasından kendince |
|
|
Ayrımına bile varılmamış o yangın günlerinde |
|
|
Ama üşüyor şimdi kar fırtınasına tutulmuş |
|
|
gibi üşüyor yanlız kuş |
|
|
|
|
|
Şimdi biliyor artık yalnız kuş |
|
|
biliyor ki artık gecikmiştir |
|
|
yolcular varmıştır varacağı yere |
|
|
Anlıyor ki şimdi yalnız kuş |
|
|
yalnızlık yanlışlığın ilk adımıdır. |
|
|
|
|
|
",873
|
|
|
ahmettelli,"Yaşanan |
|
|
Bir süredir kuşlar da yok |
|
|
Kentin bulanık göğünde |
|
|
Dumanlı bir uğultu |
|
|
Uzayıp dururken sokaklarda |
|
|
Ürküttü bütün kuşları da |
|
|
|
|
|
Öfkeyi kollayarak sakin |
|
|
Kalabilmenin zamanıdır |
|
|
Biliriz ki bizimledir doğanın |
|
|
Ve sevdanın gülümseyen sevinci |
|
|
Ve onlar sahip çıkacaktır bize |
|
|
|
|
|
Biz ki acılarla olgunlaştık |
|
|
Biliriz kederi, kahrı ve zulmü |
|
|
Aşkı ve hicranı da biliriz |
|
|
Nice onmaz denilen yarayı |
|
|
Acılarla sargılamadık mı |
|
|
|
|
|
Ve ölesiye bağlıyızdır |
|
|
Sevdamızı paylaşan |
|
|
Uzak ve yakın dostlara |
|
|
Ki ahde vefa denilen şey |
|
|
Bizimle girmiştir kitaplara |
|
|
|
|
|
Ama neler getireceğini yarının |
|
|
Ve neler alacağını bizden |
|
|
Hesaplamanın zamanıdır |
|
|
Bel bağlayamayız çünkü |
|
|
Feleğin ve zalimin insafına |
|
|
",683
|
|
|
ahmettelli,"Zulme Direnmektir Hayat |
|
|
On beşine bastımı |
|
|
dudaklarında bir türkü |
|
|
elinde bayrak |
|
|
kavga sokaktaki oyuna benzer artık |
|
|
çocukluğu |
|
|
benzemez |
|
|
çocukluğa |
|
|
|
|
|
Deniz okşayabilir mi |
|
|
sarışın bir dağın |
|
|
rüzgarlı saçlarını |
|
|
uzanarak yelesine hayatın |
|
|
tutuklayabilir mi zındanlar |
|
|
onun |
|
|
vuruşkan sevdasını |
|
|
|
|
|
Açar da acının rüzgarına |
|
|
hüznün solgun yelkenini |
|
|
ne zından karanlığı |
|
|
ne zulüm |
|
|
ne işkence |
|
|
indiremez dudaklarındaki gülümsemenin bayrağını |
|
|
|
|
|
",440
|
|
|
ataol,"Akşamüstü Bir Kahvede |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Akşamüstü bir kahvede |
|
|
Bira içtim birkaç bardak |
|
|
Gazeteden yoruldukça |
|
|
Gelip geçene bakarak |
|
|
|
|
|
Kahvenin müşterileri |
|
|
İçerdeydi daha fazla |
|
|
Camlı terasta idim ben |
|
|
Çıkıntı yapan sokağa |
|
|
|
|
|
Sevimsiz bir kocakarı |
|
|
Torununu azarladı |
|
|
Bir köpek geldi içerden |
|
|
Camdan dışarıya baktı |
|
|
|
|
|
Salınarak geçip gitti |
|
|
Genç bir anne çocuğuyla |
|
|
Kasketli iki müşteri |
|
|
Bir şey konuştu patronla |
|
|
|
|
|
Biraz sonra geldi köpek |
|
|
Baktı yine aynı yere |
|
|
Tıraş edilmiş yüzünde |
|
|
Kederle ve ciddiyetle |
|
|
|
|
|
Kocakarı torununu |
|
|
Azarladı bir kez daha |
|
|
Karıştı iki kasketli |
|
|
Akşamın ıssızlığına |
|
|
|
|
|
Köpek yine gelip baktı |
|
|
Camdan ve hep aynı yere |
|
|
Yüzünde aynı ciddiyet |
|
|
Ve gözlerinde kederle |
|
|
|
|
|
Kocakarı içkisini |
|
|
Bitirmiş olmalıydı ki |
|
|
Çıkıp gitti torunuyla |
|
|
Biri bir kahve söyledi |
|
|
|
|
|
Az önceki anne çocuk |
|
|
Döndüler elde ekmekle |
|
|
Köpek yine gelip baktı |
|
|
Camdan ve hep aynı yere |
|
|
|
|
|
Bakıyor birkaç saniye |
|
|
İçeriye dönüyor ve |
|
|
Geliyordu çok geçmeden |
|
|
Bakmak için aynı yere |
|
|
|
|
|
Koyulaşırken gitgide |
|
|
Usul ve yumuşak akşam |
|
|
Eğildim ben de yavaşça |
|
|
Baktım köpeğin ardından |
|
|
|
|
|
Uzuyordu bombuş sokak |
|
|
Gelip giden azalmıştı |
|
|
Parketmiş birkaç araba |
|
|
Ve akşamın ıssızlığı |
|
|
|
|
|
Eğilip bir daha baktım |
|
|
Belirgin hiçbir şey yoktu |
|
|
Köpek ise arada bir |
|
|
Gelip bakıp dönüyordu |
|
|
|
|
|
Ben de bu notları aldım |
|
|
Bir şiir yazarım diye |
|
|
Yaşamın anlamsızlığı |
|
|
Ve ciddiyeti üstüne. |
|
|
|
|
|
",1277
|
|
|
ataol,"Aşk İki Kişiliktir |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Değişir yönü rüzgarın |
|
|
Solar ansızın yapraklar; |
|
|
Şaşırır yolunu denizde gemi |
|
|
Boşuna bir liman arar; |
|
|
Gülüşü bir yabancının |
|
|
Çalmıştır senden sevdiğini; |
|
|
İçinde biriken zehir |
|
|
Sadece kendini öldürecektir; |
|
|
Ölümdür yaşanan tek başına, |
|
|
Aşk, iki kişiliktir. |
|
|
Bir anı bile kalmamıştır |
|
|
Geceler boyu sevişmelerden |
|
|
Binlerce yıl uzaktadır |
|
|
Binlerce kez dokunduğun ten; |
|
|
Yazabileceğin şiirler |
|
|
Çoktan yazılıp bitmiştir; |
|
|
Ölümdür yaşanan tek başına. |
|
|
Aşk, iki kişiliktir |
|
|
Avutmaz olur artık |
|
|
Seni bildiğin şarkılar; |
|
|
Boşanır keder zincirlerinden |
|
|
Sular tersin tersin akar; |
|
|
Bir hançer gibi çeksen de sevgini |
|
|
Onu ancak öldürmeye yarar: |
|
|
Uçarı kuşu sevdanın |
|
|
Alıp başını gitmiştir; |
|
|
Ölümdür yaşanan tek başına. |
|
|
Aşk, iki kişiliktir. |
|
|
Yitik bir ezgisin sadece |
|
|
Tüketilmiş ve düşmüş gözden; |
|
|
Düşlerinde bir çocuk hıçkırır |
|
|
Gece camlara sürtünürken; |
|
|
Çünkü hiç bir kelebek |
|
|
Tek başına yaşamaz sevdasını, |
|
|
Severken hiç bir böcek |
|
|
Hiç bir kuş yalnız değildir; |
|
|
Ölümdür yaşanan tek başına, |
|
|
Aşk, iki kişiliktir. |
|
|
|
|
|
",1039
|
|
|
ataol,"Bebeklerin Ulusu Yok |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu |
|
|
Bebeklerin ulusu yok |
|
|
Başlarını tutuşları aynı |
|
|
Bakarken gözlerinde aynı merak |
|
|
Ağlarken aynı seslerin tonu |
|
|
|
|
|
Bebekler çiçeği insanlığımızın |
|
|
Güllerin en hası, en goncası |
|
|
Sarışın bir ışık parçası kimi |
|
|
Kimi kapkara üzüm tanesi |
|
|
|
|
|
Babalar çıkarmayın onları akıldan |
|
|
Analar koruyun bebeklerinizi |
|
|
Susturun susturun söyletmeyin |
|
|
Savaştan yıkımdan söz ederse biri |
|
|
|
|
|
Bırakalım sevdayla büyüsünler |
|
|
Serpilip gelişsinler fidan gibi |
|
|
Senin benim hiç kimsenin değil |
|
|
Bütün bir yeryüzünündür onlar |
|
|
Bütün insanlığın gözbebeği |
|
|
|
|
|
lk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu |
|
|
Bebeklerin ulusu yok |
|
|
Bebekler, çiçeği insanlığımızın |
|
|
Ve geleceğimizin biricik umudu. |
|
|
|
|
|
",747
|
|
|
ataol,"Ben Ölürsem Akşamüstü Ölürüm |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm |
|
|
Şehre simsiyah bir kar yağar |
|
|
Yollar kalbimle örtülür |
|
|
Parmaklarımın arasından |
|
|
Gecenin geldiğini görürüm |
|
|
|
|
|
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm |
|
|
Çocuklar sinemaya gider |
|
|
Yüzümü bir çiçeğe gömüp |
|
|
Ağlamak gibi isterim |
|
|
Derinden bir tren geçer |
|
|
|
|
|
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm |
|
|
Alıp başımı gitmek isterim |
|
|
Bir akşam bir kente girerim |
|
|
Kayısı ağaçları arasından |
|
|
Gidip denize bakarım |
|
|
Bir tiyatro seyrederim |
|
|
|
|
|
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm |
|
|
Uzaktan bir bulut geçer |
|
|
Karanlık bir çocukluk bulutu |
|
|
Gerçeküstücü bir ressam |
|
|
Dünyayı değiştirmeye başlar |
|
|
Kuş sesleri, haykırışlar |
|
|
Denizin ve kırların |
|
|
Rengi birbirine karışır |
|
|
|
|
|
Sana bir şiir getiririm |
|
|
Sözler rüyamdan fışkırır |
|
|
Dünya bölümlere ayrılır |
|
|
Birinde bir pazar sabahı |
|
|
Birinde bir gökyüzü |
|
|
Birinde sararmış yapraklar |
|
|
Birinde bir adam |
|
|
Her şeye yeniden başlar. |
|
|
|
|
|
",904
|
|
|
ataol,"Bir Gün Mutlaka |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bu gün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra |
|
|
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz |
|
|
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür |
|
|
gümbür bir telaş |
|
|
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne |
|
|
güzel, düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz! |
|
|
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz |
|
|
kafalılar! Ey sadrazam! |
|
|
Sevgilim on sekizinde bir kız, yürüyoruz bulvarda, sandviç |
|
|
yiyoruz, dünyadan konuşuyoruz |
|
|
Çiçekler açıyor durmadan, savaşlar oluyor, her şey nasıl |
|
|
bitebilir bir bombayla, nasıl kazanabilir o kirli adamlar |
|
|
Uzun uzun düşünüyor, sularla yıkıyorum yüzümü, temiz |
|
|
bir gömlek giyiyorum |
|
|
Bitecek bir gün bu zulüm, bitecek bu han-i yağma |
|
|
Ama yorgunum şimdi, çok sigara içiyorum, sırtımda kirli |
|
|
bir pardesü |
|
|
Kalorifer dumanları çıkıyor göğe, cebimde Vietnamca şiir |
|
|
kitapları |
|
|
Dünyanın öbür ucundaki dostları düşünüyorum, öbür |
|
|
ucundaki ırmakları |
|
|
Bir kız sessizce ölüyor, sessizce ölüyor orda |
|
|
Köprülerden geçiyorum, karanlık yağmurlu bir gün, yürüyorum |
|
|
istasyona |
|
|
Bu evler hüzünlendiriyor beni, bu derme çatma dünya |
|
|
İnsanlar, motor sesleri, sis, akıp giden su |
|
|
Ne yapsam...ne yapsam her yerde bir hüzün tortusu |
|
|
Alnımı soğuk bir demire dayıyorum, o eski günler geliyor aklıma |
|
|
Ben de çocuktum, sevgililerim olacaktı elbette |
|
|
Sinema dönüşlerini düşünüyorum, annemi, her şey nasıl |
|
|
ölebilir, nasıl unutulur insan |
|
|
Ey gök! senin altında sessizce yatardım, ey pırıl pırıl |
|
|
tarlalar |
|
|
Ne yapsam...ne yapsam...Dekart okuyorum sonradan... |
|
|
Sakallarım uzuyor, ben bu kızı seviyorum, ufak bir yürüyüş |
|
|
Çankaya' ya |
|
|
Bir pazar, güneşli bir pazar, nasıl coşuyor yüreğim, nasıl karışıyorum insanlara |
|
|
Bir çocuk bakıyor pencereden hülyalı kocaman gözlü nefis |
|
|
bir çocuk |
|
|
Lermontov' un çocukluk fotoğraflarına benzeyen kardeşi |
|
|
bakıyor sonra |
|
|
Ben şiir yazıyorum daktiloda, gazeteleri merak ediyorum, |
|
|
kuş sesleri geliyor kulağıma |
|
|
Ben mütevazi bir şairim, sevgilim, her şey coşkulandırıyor beni |
|
|
Sanki ağlayacak ne var bakarken bir halk adamına |
|
|
Bakıyorum adamın kulaklarına, boynuna, gözlerine, kaşlarına |
|
|
yüzünün oynamasına |
|
|
Ey halk diyorum, ey çocuk, derken bende bir ağlama |
|
|
İlençliyorum bütün bireyci şairleri, hale gidiyorum portakal |
|
|
almaya |
|
|
İlençliyorum o laf kalabaklıklarını, kurumuş yürekleri, |
|
|
bireyin kurtuluşunu filan |
|
|
İlençliyorum o kitap kurtlarını, bağışlıyorum sonradan |
|
|
Uzun kış gecelerinden sonra kim bilir nasıl olur her şey |
|
|
Uzun kış gecelerinden sonra, masallarda anlatılan |
|
|
Durup durup bunları düşünüyorum, bir sevinci bir hüzün |
|
|
izliyor arkadan |
|
|
Yüreğim ipe sapa gelmez bir bahar göğü, Türkçe bir yürek |
|
|
kısaca |
|
|
Beklemek usandırıyor, telaşlı telaşlı bir şeyler anlatıyorum |
|
|
sağda solda |
|
|
Bir otobüse biniyorum, inceliyorum bir böceği tutarak |
|
|
kanatlarından merakla |
|
|
Yürürdüm eskiden baharda, o yıkıntıların ve çayırların |
|
|
olduğu alanlara |
|
|
Aklıma şiiri gelirdi o yaşlı Amerikalının, sonbaharı anlatan |
|
|
şiiri |
|
|
Çayırlar vardı o şiirde, baharı anımsatan ne de olsa |
|
|
Böylece yeniden hazırlanıyorum bir coşkuya, yeniden |
|
|
sokaklara fırlamaya |
|
|
Kendimi atmak için bir uçurumdan balıklama |
|
|
Büyük ve mavi bir şey izlenimi var bende, gördüğüm |
|
|
filmlerden mi ne |
|
|
Bir şapka, telaşlı bir gök, sıcak yapay bir dünya |
|
|
Anlat anlat bitmiyor, bitmiyor bendeki daüssıla |
|
|
Bütün sevgilerimi harcayabilirim bir çırpıda, yağmurlu o |
|
|
yollar geliyor aklıma |
|
|
Benzin kokuları, ıslak direkler, babamın esmer bir somun |
|
|
gibi tombul ve sıcak elleri |
|
|
Uyurdum. Bir de bakmışsın yeni bir film sinemada, şehirde |
|
|
yeni bir kız, kahvede yeni bir garson |
|
|
O üzgün ve sabahlıklı dururdu balkonda... |
|
|
Şimdi ne var hüzünlenecek burda, nedir bu çatlatan |
|
|
yüreğimi bu telaş. |
|
|
Sanki ölecek gibiyim, sanki birazdan polisler gelecek ya da |
|
|
Gelip alacaklar kitaplarımı, bu şiiri, sevgilimin |
|
|
fotoğrafını duvarda |
|
|
Soracaklar babanın adı ne, nerde doğdun, teşrif eder |
|
|
misiniz karakola |
|
|
Dünyanın öbür ucundaki dostları düşünüyorum, öbür |
|
|
ucundaki ırmakları |
|
|
Bir kız sessizce ölüyor, sessizce Vietnam' da |
|
|
Ağlayarak bir yürek resmi çiziyorum havaya |
|
|
Uyanıyorum ağlayarak, bir gün mutlaka yeneceğiz! |
|
|
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey ithalatçılar, ihracatçılar, ey |
|
|
şeyhülislam! |
|
|
Bir gün mutlaka yeneceğiz! Bir gün mutlaka yeneceğiz! |
|
|
Bunu söyleyeceğiz bin defa! |
|
|
Sonra bin defa daha, Sonra bin defa daha, çoğaltacağız |
|
|
marşlarla |
|
|
Ben ve sevgilim ve arkadaşlar yürüyeceğiz bulvarda |
|
|
Yürüyeceğiz yeniden yaratılmanın coşkusuyla |
|
|
Yürüyeceğiz çoğala çoğala. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bir kadının bana gelecek olması, bir rüzgarı geçerek |
|
|
Bir şarkıyı geçerek, saçlarının uçuşunda |
|
|
Bir kadının bana gelecek olması, bir ömür geçecek |
|
|
|
|
|
Aşkın buruk tadında, buluşması iki yalnızlığın |
|
|
Bir akşamı geçecek |
|
|
|
|
|
Belki de dağılan sesleri hüznün ve akşamın |
|
|
belki de |
|
|
Bir kadını geçecek |
|
|
|
|
|
Bir kadını bekliyorum |
|
|
Eteklerini ve saçlarını uçurarak gelecek. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim |
|
|
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver |
|
|
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim |
|
|
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider |
|
|
|
|
|
Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir |
|
|
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler |
|
|
Yüzün bir kır çeçeği gibi usulca söner |
|
|
Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir |
|
|
|
|
|
Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler |
|
|
Ne kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz bir yazdı! |
|
|
Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı |
|
|
Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler |
|
|
|
|
|
Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim |
|
|
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver |
|
|
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim |
|
|
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Çerkez Ali'yle bir akşam |
|
|
Göl kıyısı lokantada |
|
|
Gürcü şarapları içtik |
|
|
Mezemiz ""çahohbili"" ydi |
|
|
Babası Kırımlı Tatar |
|
|
Annesi istanbullu Türk |
|
|
Kökü derinlerde çınar |
|
|
Şair dostum çerkez ali |
|
|
|
|
|
Gerçeği düşe çeviren |
|
|
Duygu nereden geliyor |
|
|
Şu karşıki dağlardan mı |
|
|
Akşam sisinde eriyen |
|
|
Bakışları bir ışık su |
|
|
Çerkez Ali anlatıyor |
|
|
|
|
|
Darağaçları kurulu |
|
|
Sultan Hamit ağır hasta |
|
|
Canı kayısı istemiş |
|
|
Kar yağıyor İstanbul 'a |
|
|
Beşiktaş'ta çerkez Ahmet |
|
|
-Yörenin ünlü bakkalı- |
|
|
Gidiyor yurdu kırım'a |
|
|
Bulup geliyor kayısı'yı |
|
|
Veriyor Çerkez Ahmet'e |
|
|
Bacısı Melek Filsan'ı |
|
|
Yaverlerden ihsan paşa |
|
|
|
|
|
O sırada İstanbul'a |
|
|
Kim gelirse kafkasya'dan |
|
|
Çerkez diye anılıyor |
|
|
Çerkez Ali'ye Çerkez'lik |
|
|
Babası Çerkez Ahmet'ten |
|
|
Böylece miras kalıyor |
|
|
|
|
|
Düşü gerçeğe çeviren |
|
|
Duygu nereden geliyor |
|
|
Yanımızdaki gölden mi |
|
|
Mavi bir tüle bürünen |
|
|
Dişleri bir ap ak umut |
|
|
Çerkez Ali anlatıyor |
|
|
|
|
|
Beşiktaşlı Çerkez Ahmet |
|
|
-kaytan bıyıklı delikanlı- |
|
|
Onbeş yaşında Filsan'I |
|
|
Alıp gidiyor Kırım'a |
|
|
Osmanlıda meşrutiyet |
|
|
Rusyada bolşevik devrimi |
|
|
Ölüyor genç yaşta Ahmet |
|
|
Kalıyor Ali'si yetim |
|
|
|
|
|
Düşleri Çerkez Ali'nin |
|
|
Her gece dolu bunlarla |
|
|
Aklı fikri İstanbul'da |
|
|
Siliniyor çizgileri |
|
|
Göç günü ölen annenin |
|
|
Buğulanıyor gözleri |
|
|
Yağmur yağıyor kırım'a |
|
|
|
|
|
Kırk yıldır Özbekistan'da |
|
|
Yaşar Çerkez Ali sürgün |
|
|
Dönecek mi yurtlarına |
|
|
Kırımlı Tatarlar birgün |
|
|
Beşiktaş'I İstanbul'u |
|
|
Vatanını annesinin |
|
|
Görmek kısmet olacak mı |
|
|
|
|
|
""Anneciğim İstanbul'a |
|
|
gidebileceğiz miyiz?"" |
|
|
diyor annesine kızım |
|
|
karşı dağa bakıyorum |
|
|
Bir ağırlık yüreğimde |
|
|
Sırılsıklam ter içinde |
|
|
Uykumdan uyanıyorum. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: |
|
|
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi |
|
|
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten |
|
|
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği |
|
|
|
|
|
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne |
|
|
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa |
|
|
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır |
|
|
Kopmaz kökler salmaktır oraya |
|
|
|
|
|
Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını |
|
|
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin |
|
|
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara |
|
|
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin |
|
|
|
|
|
İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine |
|
|
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına |
|
|
|
|
|
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın |
|
|
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına |
|
|
|
|
|
Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar |
|
|
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın |
|
|
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu |
|
|
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın |
|
|
|
|
|
Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle |
|
|
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı |
|
|
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına |
|
|
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı |
|
|
|
|
|
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: |
|
|
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına |
|
|
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır |
|
|
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Seni elinden tutmuştum --- yaz geçiyordu |
|
|
Yaz geçiyordu, biz geçiyorduk |
|
|
Yazı elinden tutmuştuk |
|
|
|
|
|
Birazdan geleceksin, bakışacağız |
|
|
Bakışacağız, hem var hem yok gibi |
|
|
Hem var hem yok gibi öpüşeceğiz |
|
|
|
|
|
Aramızda söylenmemiş sözlerin uzaklığı |
|
|
Aramızda yaşanmamış şeylerin uzaklığı |
|
|
Yakın ayrılıkların sezgisi tenimizde |
|
|
|
|
|
Hayat geçiyor biz geçiyorduk |
|
|
Bir denizin üzgün kıyısında |
|
|
Güz bir hastalık gibi ilerliyordu |
|
|
|
|
|
Olgun ışığıyla güz |
|
|
Ve biz yaklaşan ayrılıkların önünde |
|
|
Kış duygularına bürünmüşüz |
|
|
|
|
|
Dışardan ağlayışı geliyor çocuğumuzun. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Çocuk gibi |
|
|
tiril tirilliğinle |
|
|
kucaklardım seni.. |
|
|
Yazlar ve unutuşlar geçerdi. |
|
|
Günlerin güneşini içerdim. |
|
|
Sessizce |
|
|
aşkın |
|
|
teri |
|
|
dolardı kasıklarıma... |
|
|
Fıçılarda damıtılmış |
|
|
şarap renginde şafak... |
|
|
Ayaklarının bastığı kumlara |
|
|
basardı ayaklarım... |
|
|
İnce |
|
|
güzelliğin senin |
|
|
seni kuşatan |
|
|
gökyüzü kadar sadeydi... |
|
|
İnsan |
|
|
güzelliğin senin.. |
|
|
Katıksız merakın.. |
|
|
Katıksız |
|
|
şehvetin ve sevincin.. |
|
|
Dünyaya |
|
|
bir güzelliğin../.. |
|
|
narinliğini |
|
|
anlatmak için gelmiş gibiyim.. |
|
|
Denizin çarptığı |
|
|
kumsal |
|
|
ve bunaltıcı yaz gecesi.. |
|
|
Dünyaya |
|
|
bir yaz gecesinin |
|
|
bunaltısını |
|
|
anlatmaya gelmiş gibiyim. |
|
|
|
|
|
Ey bırakıp gitmek... |
|
|
Yıldızlar ve |
|
|
taptaze bir şey... |
|
|
Bir aşkın |
|
|
pırıl pırıl |
|
|
edişi seni... |
|
|
|
|
|
Boynunun ve |
|
|
omuzlarının narinliği.. |
|
|
Dudaklarının üstündeki |
|
|
ter damlası... |
|
|
Kayar gibi uzanışı |
|
|
kollarımda vücudunun.. |
|
|
Beyaz bir |
|
|
ırmak gibi... |
|
|
Yaşanmış ve yaşanacak |
|
|
bütün aşkların |
|
|
baygınlığını yaşamak seninle... |
|
|
Vücudun üstüne |
|
|
yazdığım bu şiir |
|
|
senin bir zamanki |
|
|
güzelliğinin |
|
|
tanıtı gibi kalmalıdır.. |
|
|
Sevgilim, gövden |
|
|
sinerdi gövdeme.. |
|
|
Çocuk ve |
|
|
günahkâr başın |
|
|
dinlenirdi omzumda... |
|
|
|
|
|
|
|
|
Her şey bitiyor |
|
|
ve |
|
|
yorulduğumu düşünüyorum |
|
|
Akşama |
|
|
yemek hazırlıyor bir kadın.. |
|
|
Kocası, gömleğinin |
|
|
kollarını kıvırmış |
|
|
camdan bakıyor... |
|
|
Terzi kızlar |
|
|
atelyeden çıktılar. |
|
|
Akşam hazırlığı. |
|
|
hüzün. |
|
|
|
|
|
Bir odada |
|
|
beni beklediğini düşünüyorum.. |
|
|
Seninle dolu bir oda.. |
|
|
Seslerimiz |
|
|
tanıdığında birbirini |
|
|
ve gülüşlerimiz.. |
|
|
Ve hüzünlerimizin |
|
|
anlaşıldığında |
|
|
kardeş olduğu.. |
|
|
Boynunu yeniden |
|
|
sevgiyle öperim |
|
|
parmaklarının |
|
|
ucunu... |
|
|
Gençliklerimizin |
|
|
birbirine karıştığı |
|
|
düşüncesiyle çoğalarak. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Canımın yongası, sevdiğim, |
|
|
Bir kaç gün çaldık ilkbahardan |
|
|
Geçtik yıllardır özlediğim |
|
|
Erguvan ışıklı kıyılardan |
|
|
|
|
|
Aşkı sessizlik tanımlar |
|
|
Gençken tersini düşünürdüm |
|
|
Akşamla dönerken geriye dalgalar |
|
|
Yalnızlığı çırılçıplak gördüm |
|
|
|
|
|
Durduktu önünde Ege Denizi'nin |
|
|
Gözleri mayıs bulanığı, |
|
|
Kuytuluğunda eski evlerin |
|
|
Dolaştıktı Ayvalığı |
|
|
|
|
|
Eski nisan, her şey gibi, |
|
|
Kalbim de, rüzgar da eski, |
|
|
Çırpınıp duruyor havada |
|
|
Yitik anıların kelebeği. |
|
|
|
|
|
",452
|
|
|
ataol,"Gece Vakti Kimdir Kapıyı çalıp gelen |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen |
|
|
Yitirdiğim bir mutluluk mu |
|
|
Habercisi mi gelecekteki bir mutluluğun |
|
|
|
|
|
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen |
|
|
İçimde bağıran acılar mı |
|
|
Serseri, başıboş bir rüzgar mı |
|
|
|
|
|
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen |
|
|
Ansızın çıkıp gelen bahar mı |
|
|
|
|
|
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen |
|
|
Yüreğim mi,damarlarimda hışırdayan kan mı |
|
|
|
|
|
Bağırarak bu kansız evlerin suratına |
|
|
Bağırarak bu kansız sokakların suratına |
|
|
Bağırarak bu kansız insanların suratına |
|
|
Bağırarak yüreğimdeki kanı |
|
|
|
|
|
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen. |
|
|
|
|
|
",602
|
|
|
ataol,"Hüzünlü Pazar |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hüzünlü pazar, beyaz meleklerin ilahiler söylediği |
|
|
Aşkın güzelce yıkandığı, sımsıkı kefenlendiği |
|
|
|
|
|
Yaz geçmiş, gelip çatmış bağbozumu vakti |
|
|
Genç kızların mutluluğu bir mevsim daha ertelediği |
|
|
|
|
|
Hüzünlü pazar, geçmiş pazarların anısıyla kavuniçi |
|
|
Çocukların hep kursaklarında kalan sevinci. |
|
|
|
|
|
",310
|
|
|
ataol,"Geçmiş Yaz |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gövdemden sızan sular gibi |
|
|
Akıp gitti bir yaz daha |
|
|
Sevişmelerle gündüz vakti |
|
|
Ve beyaz öğle uykularıyla |
|
|
|
|
|
Bir yazdı artık geçmiş olan |
|
|
Oysa hala tenimde tuz tadı |
|
|
Aynı ağlardan çıkardığımız |
|
|
Bir akşam güneşiyle balıkları |
|
|
|
|
|
Bir yazdı uzak Gürcistan'da |
|
|
Kıyısında kartal dağların |
|
|
Mavi gözlü bir göl bırakan |
|
|
Düşlerine çocukların |
|
|
|
|
|
Bir yazdı yaşanan her saniyesi |
|
|
Ve şimdi kumsaldan eserken rüzgar |
|
|
Üşür bir deniz kabuğu belki |
|
|
Ve küçük bir kızı anımsar. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Geceye dair, aşka dair |
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Hayatımıza dair |
|
|
|
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
İnsanı tepeden tırnağa saran bu hüzünle |
|
|
Sanki hep anlatılmayan bir şey kalmıştır |
|
|
İçimizi ne kadar döksek de |
|
|
|
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Biten bir aşk mı, başlayan bir aşk mı |
|
|
Bir kız mı, yüzünü hiç görmeyeceğimiz |
|
|
Çayırlarına hiç uzanamayacağımız kırlar mı |
|
|
|
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Bu sürekli, bu yumuşak ısrarla |
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Yüreğimize işleyen tempolarla |
|
|
|
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Sonsuzluğa güzelliğe, sonsuz barışa dair |
|
|
Acılarla dolsak da ne kadar |
|
|
Sımsıcak yaşamaya dair |
|
|
|
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Bir gün birleşeceğini mi bütün şarkıların |
|
|
Ne anlatır Yunan şarkıları |
|
|
Bu kadar uzak...ve bu kadar yakın. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Parkta rastladığım adamın |
|
|
Bir kolu kesikti bileğinden |
|
|
Çiftçiymiş |
|
|
Tekirdağ' ın köylüklerinden |
|
|
|
|
|
Bir kızı veremden ölmüş |
|
|
Bu şehri İstanbul' da |
|
|
Karısı tutturmuş: |
|
|
Kızımın mezarı nerde ben orda |
|
|
|
|
|
Satmış savmış ihtiyarcık |
|
|
Varını yoğunu |
|
|
Feriköy' de bir evceğize |
|
|
Sokmuşlar başcağızlarını |
|
|
|
|
|
İkinci kız desen |
|
|
Kibarca: Akıl hastası |
|
|
Anaya babaya |
|
|
Vermez bir rahat yüzü |
|
|
|
|
|
Oğlanlardan büyüğü |
|
|
Dört çocuklu bir şoför |
|
|
Küçük oğlan |
|
|
Bir tamirhanede ömür çürütür |
|
|
|
|
|
Fayda yok anlayacağın |
|
|
Ne oğlanlardan, ne kızlardan |
|
|
Bir fabrikada iş bulmuş |
|
|
Kaçak işçi çalıştıran |
|
|
|
|
|
Kırk yılın köylüsü |
|
|
Ne yapsın işçi olursa |
|
|
Daha yılı dolmadan |
|
|
Kaptırıvermiş elini çarka |
|
|
|
|
|
Gerisi bilinen hikaye |
|
|
Patrondan imdat görmez |
|
|
Evde karı ağlar |
|
|
Deli kız vermez rahat |
|
|
|
|
|
Kendisine rastladığımda |
|
|
Düşünüp duruyordu bir kanepede |
|
|
Ben sordum o anlattı |
|
|
Güzelim Tekirdağ şivesiyle... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",928
|
|
|
ataol,"Yıkılma Sakın |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kötü şey uzakta olmak |
|
|
Dostlarından, sevdiğin kadından |
|
|
Yasaklanmak bütün yaşantılara |
|
|
Seni tamamlayan, arındıran |
|
|
Kapatıldığın dört duvar arasında |
|
|
Sağlıklı, genç bir adam olarak |
|
|
|
|
|
Neler gelmez ki insanın aklına |
|
|
Sevinçli, özgür günlere dair |
|
|
Kalmıştır yüzlerce yıl uzakta |
|
|
Onunla ilk kez öpüştüğün şehir |
|
|
Acı, zehir zemberek bir hüzün |
|
|
Kalbinden gırtlağına doğru yükselir |
|
|
|
|
|
Görüyorsun işte küçük adamları |
|
|
Köhnemiş silahlarıyla saldıran sana |
|
|
Kimi tutsak düşmüş kendi dünyasına |
|
|
Kimisi düpedüz halk düşmanı |
|
|
Diren öyleyse, diren, yılma |
|
|
Yürüt daha bir inatla kavganı |
|
|
|
|
|
Babeuf'u hatırla, Nazım Hikmet'i |
|
|
Bir umut ateşi gibi parlayan zindanlarda |
|
|
Hatırla Danko'nun tutuşan kalbini |
|
|
Karanlıkları yırtmak arzusuyla |
|
|
Ve faşizme karşı, zulme, zorbalığa |
|
|
Düşün acılar içinde vuruşan kardeşleri |
|
|
|
|
|
Elbette vardır bir diyeceği, bir haberi |
|
|
Bir kaçağa çay sunan kurt kadınlarının |
|
|
Dağlar dilsizdir yalçındır |
|
|
Ama gün gelir bir diyeceği olur onların da |
|
|
Ve dağlar, ıssız tarlalar başladı mı konuşmaya |
|
|
Susmazlar bir daha, söz artık onlarındır |
|
|
|
|
|
Kötü şey uzakta olmak |
|
|
Dostlarından, sevdiğin kadından |
|
|
Yasaklanmak bütün yaşantılara |
|
|
Seni tamamlayan, arındıran |
|
|
Ama bir devrimciyi haklı kılan |
|
|
Biraz da acılardır unutma |
|
|
|
|
|
Yıkılma sakın geçerken günler |
|
|
Yaralayarak gençliğini |
|
|
Onurlu, güzel geleceklerin |
|
|
Biziz habercileri düşün ki |
|
|
Ve halkın bağrında bir inci gibi |
|
|
Büyüyüp gelişmektedir zafer. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ona ""Haydi |
|
|
Savaşa dediler |
|
|
Başkaca birşey |
|
|
Söylemediler |
|
|
|
|
|
Aldılar köyünden |
|
|
Davulla zurnayla |
|
|
Geride üç çocuk |
|
|
Bir eş ve bir ana |
|
|
|
|
|
Eline bir silah |
|
|
Tutuşturdular |
|
|
Ve karşılaştı |
|
|
Düşman ordular |
|
|
|
|
|
Vurulup düştü |
|
|
İlk çatışmada |
|
|
Göğsünde bir oyuk |
|
|
Üç delik alnında |
|
|
|
|
|
""Ey bu topraklar için |
|
|
Toprağa düşen"" |
|
|
Bir karış toprağın |
|
|
Var mıydı yaşarken? |
|
|
|
|
|
|
|
|
ataol, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nicedir özlemişim |
|
|
Bu rüzgarı |
|
|
Hani Doğu'da eser |
|
|
Bahar akşamları |
|
|
|
|
|
Nicedir özlemişim |
|
|
Bir elma ağacının |
|
|
Dibine oturmayı |
|
|
|
|
|
Nicedir özlemişim |
|
|
Şoseleri,dağları |
|
|
|
|
|
Nicedir özlemişim |
|
|
Bir dosta sarılıp |
|
|
Ağlamayı. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",243
|
|
|
cahit,"Abbas |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Haydi abbas, vakit tamam; |
|
|
Akşam diyordun işte oldu akşam. |
|
|
Kur bakalım çilingir soframızı; |
|
|
Dinsin artık bu kalp ağrısı. |
|
|
Şu ağacın gölgesinde olsun; |
|
|
Tam kenarında havuzun. |
|
|
Aya haber Sal çıksın bu gece; |
|
|
Görünsün söyle gönlümce. |
|
|
Bas kırbacı sihirli seccadeye, |
|
|
Göster hükmettiğini mesafeye |
|
|
Ve zamana. |
|
|
Katıp tozu dumanı, |
|
|
Var git, |
|
|
Böyle ferman etti Cahit, |
|
|
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan; |
|
|
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan. |
|
|
|
|
|
",459
|
|
|
cahit," Anlamak |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorum |
|
|
Ne büyük nimet olduğunu ah ey güzel gün |
|
|
Boş yere üzülmekte mana yok anlıyorum |
|
|
Kadrini bilmek lazım artık her açan gülün |
|
|
Şükretmek türküsüne daldaki her bülbülün |
|
|
Yanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",261
|
|
|
cahit,"Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Öyle dalmışım ki bu akşamüstü, |
|
|
Komşu arsadır gözümde gökyüzü. |
|
|
|
|
|
Ben dünyadan bihaber bir çocuğum, |
|
|
Kayıp zıpzıplarımı arıyorum. |
|
|
|
|
|
Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar, |
|
|
Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",238
|
|
|
cahit,"Bayram Yemeği |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Korkarım felekte bir gün |
|
|
Bir bayram yemeğinde. |
|
|
Anam, babam gibi kardeşlerim de, |
|
|
En güzel dalgınlığında ömrün. |
|
|
Beni gurbette sanıp |
|
|
Keşke gelseydi bu bayram |
|
|
Diyecekler. |
|
|
Ve birdenbire yürekler, |
|
|
Aynı acıyla yanıp |
|
|
Hepsinin gözleri yaşaracak. |
|
|
Öldüğümü hatırlayarak. |
|
|
|
|
|
",284
|
|
|
cahit,"Bir Ölünün Ağzından |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kabrime çiçek getirenlere gülerim; |
|
|
Gafil kişilermiş şu insanlar vesselam; |
|
|
Bilmezler ki bu kabirle yoktur alakam; |
|
|
Ben o çiçeklerdeyim, ben o çiçeklerim. |
|
|
|
|
|
",182
|
|
|
cahit,"Gençlik Böyledir İşte |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
İçimi titreten bir sestir her gün. |
|
|
Saat her çalışında tekrar eder: |
|
|
""Ne yaptın tarlanı, nerede hasadın? |
|
|
Elin boş mu gireceksin geceye? |
|
|
Bir düşünsen yarıyı buldu ömrün. |
|
|
Gençlik böyledir işte, gelir gider; |
|
|
Ve kırılır sonra kolun kanadın; |
|
|
Koşarsın pencereden pencereye."" |
|
|
|
|
|
Ah o kadrini bilmediğim günler, |
|
|
Koklamadan attığım gül demeti, |
|
|
Suyunu sebil ettiğim o çeşme, |
|
|
Eserken yelken açmadığım rüzgâr |
|
|
Gel gör ki, sular batıya meyleder, |
|
|
Ağaçta bülbülün sesi değişti, |
|
|
Gölgeler yerleşiyor pencereme; |
|
|
Çağınız başlıyor ey hâtıralar. |
|
|
|
|
|
",556
|
|
|
cahit,"Gerçek |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Can yoldaşım olmasa olmasın |
|
|
Yanlızım diye hayıflanmasın |
|
|
Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi |
|
|
Bir anne şefkatine müsavi |
|
|
Üç adım ötede deniz |
|
|
Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz |
|
|
Bir derdin varsa açılabilirsin ağaçlara |
|
|
Ağaç yaprak verir sır vermez rüzgara |
|
|
Ve kış yaz |
|
|
Dalda kuş eksik olmaz |
|
|
Dağ başında duman |
|
|
Yanlızlık nedir göreceksin öldüğün zaman. |
|
|
|
|
|
",363
|
|
|
cahit,"Gün Eksilmesin Penceremden |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ne doğan güne hükmüm geçer, |
|
|
Ne halden anlayan bulunur; |
|
|
Ah aklımdan ölümüm geçer; |
|
|
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur. |
|
|
|
|
|
Ve gönül Tanrısına der ki: |
|
|
- Pervam yok verdiğin elemden; |
|
|
Her mihnet kabulüm, yeter ki |
|
|
Gün eksilmesin penceremden! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",270
|
|
|
cahit,"Gün Olur Ki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gün olur ki ne gökyüzü para eder, |
|
|
Ne deniz kenarı, ne bağlar bahçeler. |
|
|
Gün olur ki ne kız ne rakı ne şiir, |
|
|
Hiçbir sey insanı sarmaz, kandıramaz; |
|
|
Her çeşmeden boş döner, elindeki tas. |
|
|
Gün olur ki çıldırmak işten değildir. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",247
|
|
|
cahit,"Hâtıralar |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bilmem ki hâtıralar, |
|
|
Ne istersiniz benden, |
|
|
Gelir gelmez sonbahar? |
|
|
|
|
|
Bu kanad çırpış neden? |
|
|
Cama vuracak ne var |
|
|
Ey eski hâtıralar |
|
|
|
|
|
Sanmayın güller açar, |
|
|
Bülbül değildir öten; |
|
|
Bu rüzgâr başka rüzgâr |
|
|
|
|
|
Ne istersiniz benden, |
|
|
Bilmem ki hâtıralar, |
|
|
Gelir gelmez sonbahar? |
|
|
|
|
|
",284
|
|
|
cahit,"İlk Aşk |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Felek ne kadar kahretse kalbimize, |
|
|
Zaman zaman hatırladığımız olur, |
|
|
Hangi dilber ilk aşkı tattırdı bize; |
|
|
Bir bahtiyarla yaşadığımız olur. |
|
|
|
|
|
Ah o yaz gecesi, o mehtap, o havuz! |
|
|
Balkonundan gül atan cömert sevgili! |
|
|
Aşkınla deli divane olduğumuz, |
|
|
Sarmaşığa tırmandığımızdan belli. |
|
|
|
|
|
Belki bugün bu yaşta tekrar olunmaz, |
|
|
İlk aşk gecesinin masum yeminleri, |
|
|
Fakat nerde ilk öpüşün verdiği haz? |
|
|
Saadet bilmiyorum o hazdan gayri. |
|
|
|
|
|
",438
|
|
|
cahit,"Karanlıktaki Hazine |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Karanlığa sevgiyle baktığım gece gördüm |
|
|
Hala o güven sevinciyle uçmakta gönlüm |
|
|
Süründüğümüz bu çamur deryasından uzak |
|
|
Bu yerlere uğramamış bir bahar içinde |
|
|
Gerçekten cennet misali bir dünya kuracak |
|
|
Gürbüz nesiller büyüyor sağlıklar içinde |
|
|
|
|
|
Çocuklarımız torunlarımız var içinde. |
|
|
|
|
|
",314
|
|
|
cahit,"Korktuğum Şey |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gün çekildi pencerelerden; |
|
|
Aynalar baştan başa tenha. |
|
|
Ses gelmez oldu bahçelerden; |
|
|
Gök kubbesi döndü siyaha. |
|
|
|
|
|
Sular kesildi çeşmelerden; |
|
|
Nerden dolacak bu taş nerden, |
|
|
Nergislerin açtığı yerden |
|
|
Ey kuş uçurtmıyan ejderha? |
|
|
|
|
|
Ne yardan geçilir, ne serden; |
|
|
Korkuyorum bu gecelerden. |
|
|
Bel bağladığım tepelerden |
|
|
Gün doğmıyabilir bir daha. |
|
|
|
|
|
",354
|
|
|
cahit,"Kulak Ver Ki... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kulak ver ki havasında bahçemizin, |
|
|
Gök maviliğinden, dal yeşilliğinden |
|
|
Bir türkü söylenmede kendiliğinden; |
|
|
Nasıl dinlersen öyle, sen veya hazin. |
|
|
|
|
|
Kulak ver, dolaşan ruhumuzu tel tel; |
|
|
Dallardaki tomurcukları ürperten |
|
|
Bir türkü söylenmede kendiliğinden; |
|
|
Dinlenmedikçe ömrün artar, öyle güzel! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",321
|
|
|
cahit,"Memleket İsterim |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Memleket isterim |
|
|
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun; |
|
|
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun. |
|
|
|
|
|
Memleket isterim |
|
|
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun; |
|
|
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun. |
|
|
|
|
|
Memleket isterim |
|
|
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun; |
|
|
Kış günü herkesin evi barkı olsun. |
|
|
|
|
|
Memleket isterim |
|
|
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun; |
|
|
Olursa bir şikayet ölümden olsun. |
|
|
|
|
|
",405
|
|
|
cahit,"Mezarlık |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ve şehrin şenliğine karşılık |
|
|
Susar servileriyle mezarlık. |
|
|
Susar ve hatırlar: - Bu kırık |
|
|
Aynadaki hazin perişanlık |
|
|
|
|
|
Sizindir, siz gafil, siz bihaber |
|
|
İnsanlar bilseydiniz ne bekler |
|
|
Bir gün açmak için bu çiçekler; |
|
|
Ölülerin sükûnu çiçekler |
|
|
|
|
|
",255
|
|
|
cahit,"Otuz Beş Yaş |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. |
|
|
Dante gibi ortasındayız ömrün. |
|
|
Delikanlı çağımızdaki cevher, |
|
|
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, |
|
|
Gözünün yaşına bakmadan gider. |
|
|
Şakaklarıma kar mı yağdı ne? |
|
|
Benim mi Allahım bu çizgili yüz? |
|
|
Ya gözler altındaki mor halkalar? |
|
|
Neden böyle düşman görünüyorsunuz; |
|
|
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar? |
|
|
Zamanla nasıl değişiyor insan! |
|
|
Hangi resmime baksam ben değilim: |
|
|
Nerde o günler, o şevk, o heyecan? |
|
|
Bu güler yüzlü adam ben değilim |
|
|
Yalandır kaygısız olduğum yalan. |
|
|
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız; |
|
|
Hatırası bile yabancı gelir. |
|
|
Hayata beraber başladığımız |
|
|
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir; |
|
|
Gittikçe artıyor yalnızlığımız |
|
|
Gökyüzünün başka rengi de varmış! |
|
|
Geç farkettim taşın sert olduğunu. |
|
|
Su insanı boğar, ateş yakarmış! |
|
|
Her doğan günün bir dert olduğunu, |
|
|
İnsan bu yaşa gelince anlarmış. |
|
|
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar! |
|
|
Her yıl biraz daha benimsediğim. |
|
|
Ne dönüp duruyor havada kuşlar? |
|
|
Nerden çıktı bu cenaze? Ölen kim? |
|
|
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar. |
|
|
N'eylesin ölüm herkesin başında. |
|
|
Uyudun uyanamadın olacak |
|
|
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında? |
|
|
Bir namazlık saltanatın olacak. |
|
|
Taht misali o musalla taşında. |
|
|
|
|
|
|
|
|
cahit, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sözünde durmadı mavi gökler; |
|
|
Gün kararıyor gitgide ölüm. |
|
|
Akşam yeli nedameti söyler; |
|
|
Nedamet yer etti bende ölüm. |
|
|
|
|
|
Ne yapsam, gün doğmuyor gönlümce; |
|
|
Sudur akar kendi bildiğince, |
|
|
Hangi pencereye koşsam gece; |
|
|
Gitmiyor bu can bu tende ölüm. |
|
|
|
|
|
Ne vefasız geçmişten hayır var, |
|
|
Ne gelecekler imdada koşar, |
|
|
Çoktandır tekneyi aldı sular; |
|
|
Çoktandır ümitler sende ölüm. |
|
|
|
|
|
|
|
|
cahit, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Öldük, ölümden bir şeyler umarak. |
|
|
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü. |
|
|
Nasıl hatırlamazsın o türküyü, |
|
|
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü, |
|
|
Alıştığımız bir şeydi yaşamak. |
|
|
Şimdi o dünyadan hiç bir haber yok; |
|
|
Yok bizi arayan, soran kimsemiz. |
|
|
Öylesine karanlık ki gecemiz |
|
|
Ha olmuş, ha olmamış penceremiz; |
|
|
Akar suda aksimizden eser yok |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
cahit, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gitti gelmez bahar yeli; |
|
|
Şarkılar yarıda kaldı. |
|
|
Bütün bahçeler kilitli; |
|
|
Anahtar Tanrıda kaldı. |
|
|
|
|
|
Geldi çattı en son ölmek. |
|
|
Ne bir yemiş, ne bir çiçek; |
|
|
Yanıyor güneşte petek; |
|
|
Bütün bal arıda kaldı. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kadını bir gürültüye sapladılar. |
|
|
Evler tıkırtıydı, tıkırtıydı, tıkırtı |
|
|
kahkahamın düşürdüğü çiçekleri bulamadılar |
|
|
fırtınalı bir geceydi çünkü bulamadılar |
|
|
bombalar, bö sesleri, savaş alaborası"" |
|
|
Yaşamak bir tıkırtıydı aldırmadılar. |
|
|
|
|
|
Çocukların düşlerinde bir Markut |
|
|
bir kurbağa zıplıyor yaşamamızdan |
|
|
hergün zıplıyor, hergün eksiliyor, hergün |
|
|
Markuuuut Torbanı sarkıt. |
|
|
Her doğal güzelliğin bir ucunda aptallık |
|
|
öbür ucunda o kambersiz geçen düğün. |
|
|
|
|
|
Kadın. Kadını bir dilime katık ettiler |
|
|
Markuuuu! Torbanı sarkıt. |
|
|
Siz büyüyün kan kuşları siz büyüyün |
|
|
güzün gelişi bir öğürtüdür korkmayın |
|
|
korkmayın ölüm bir başka ağzıdır yarasaların. |
|
|
Aşınmış eşikler, aşınmış yaygaralar |
|
|
aslan gibi bir kocası var mıydı bu kadının? |
|
|
Gömleğimi zorlayan kuş sesleri. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kim yeni terleyen bıyığına, sakalına sevdalanmışsa |
|
|
Ölünceye kadar bu daireden dışarıya ayak atamaz |
|
|
HAFIZ |
|
|
|
|
|
Yaz günleri beni hatırlamıyor. |
|
|
Salgılı bir hayvanla bitişiyorum yaz yaklaşınca |
|
|
yayılıyorum ortasına sevgili tüylerimin |
|
|
geniş uykulardayım, muazzam uykularda |
|
|
yılların zulmünden haberim yok |
|
|
ne de sürgün taşralı kızlar korosundan |
|
|
geçiyor hazza yatkın dudaklarıyla gece |
|
|
canımın ilmekleri arasından. |
|
|
|
|
|
Beni artık kimseler arayıp da bulmasın |
|
|
beyaz harmanilerin göklere açık sofrasında |
|
|
yıktığım saltanatın dizinde inlediğim |
|
|
aşkın en tabanında yattığım anlaşılmasın |
|
|
çünkü ben çok gizli bir yanlışın |
|
|
dehşetengiz yeteneğini ölçmek için |
|
|
yepyeni bir hata için iniyorum Akdeniz'e |
|
|
Meryemoğlu sanıp ben zavallı ademi |
|
|
çarmıha çaktılar orda çok zaman önce. |
|
|
Çok zaman önceydi ki otobüsler |
|
|
mermer sütunlu şehirlerden sahil çardaklarına |
|
|
nice yılgın havarilerle gidip geldi. |
|
|
Hepimiz, yani taflan çiğnemekle güzelleşen çocuklar |
|
|
havariler karşısında harami |
|
|
gövdesinde hayvan kabarınca mecalsiz |
|
|
kutlu bir tan çıkarmayı denedik |
|
|
kayser makinasından |
|
|
anneler |
|
|
sevecen gözyaşlarıyla korurdular bizi. |
|
|
|
|
|
Bizi sen ey beyhude ve baygın duyguların yırtıcısı |
|
|
sen ey loş çalgıları uykulardan çıkarıp |
|
|
bahçelrin hayatına yerleştiren esrar |
|
|
bizi bırakmıştın |
|
|
acı güller salınırdı kanımın raddelerinde |
|
|
ve ben güneş altında kendini bize öptüren neyse |
|
|
gece onun kimlerle buluştuğunu araştırdım |
|
|
o zaman yalın yürek kaldım şiddetin çölünde |
|
|
aldanışların çölünde korkudan |
|
|
denize dilimi soktum ayaklarımdan önce. |
|
|
Bu kadar, bu kadardı Akdeniz |
|
|
aslı yokmuş dinlediklerimin |
|
|
eski moda güneş sanrılarından |
|
|
bir şair cesedinden hiç farkı yok denizin. |
|
|
|
|
|
Yok ve yaz günleri beni hatırlamıyor |
|
|
boğulmuş hüznü gösteriyor bana memelerinden |
|
|
geçiyorum bir yakıcı maviden derinleştirilmiş mora |
|
|
geçiyorum ayaklarım altında kumları hıçkırtarak |
|
|
Kara yaz! Karanlık yaz! Kararan vücutlardan |
|
|
rıhtıma varmayan ceset elbette hatırlanmaz. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",1985
|
|
|
iozel,"Akla Karşı Tezler |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1. |
|
|
Gecenin üçüdür en uygun zaman, bahse girerim |
|
|
düşünün: sabah çok yakın |
|
|
oysa ışıltı yok ortalıkta |
|
|
nerdeyse gece bitmiş ama sürmekte karanlık |
|
|
henüz uyanmış bazıları |
|
|
henüz uyumamış bazıları |
|
|
bazıları uyanmış uykusuna doymadan |
|
|
bazıları uykusuna varmadan doymuş |
|
|
görüyorsunuz ilm-i hilaf ü cedel düzeniyle hayat |
|
|
nasıl da sürüklüyor kendini |
|
|
ve ben bunu kanıtlayabiliyorum |
|
|
şu şair halimle |
|
|
böylece size ey saygıdeğer erbab-i cumhuriyet |
|
|
akıllı ve yetenekli olduğumu |
|
|
kanıtlamış oluyorum |
|
|
sizler de |
|
|
bu derin bilgeliği kavrayarak |
|
|
kendi değerinizi ortaya koymuş oluyorsunuz. |
|
|
|
|
|
2. |
|
|
Ütüsüz bir pantolon kadar tedbirliyim |
|
|
tarihi bir gerçek kadar sıkılgan |
|
|
bilmem ki Tesalya'daki Termofil |
|
|
bir yiğitlik anısı |
|
|
bir hayınlık anıtı mı olsa |
|
|
yine bilmem quantum kuramını |
|
|
öğrenen insan haklı mıdır |
|
|
kendini ardıçkuşu sanmakta- |
|
|
ben |
|
|
yirminci yüzyılın sonlarında |
|
|
en uzak uyanışlar ikliminde yaşadım |
|
|
bir imparatorluk genişliğindeki gençliğim sırasında |
|
|
kadınlardan daha çok birinci şubeye vardım. |
|
|
|
|
|
3. |
|
|
En mutlu insanlar belki de |
|
|
baca temizleyicileridir |
|
|
öyle dar, öyle kara karanlık bir yerdedirler ki |
|
|
yüreklerini geniş, dayanıklı |
|
|
aydınlık tutmak zorundadırlar |
|
|
buna yükümlü sayarlar kendilerini. |
|
|
Baca temizleyicileri başkalarını sevmekle kalmaz |
|
|
başkalarınca sevilirler aynı zamanda |
|
|
çünkü herkesi düşünmeyecek kadar mutlu |
|
|
herkes tarafından düşünülmeyecek kadar mutludurlar. |
|
|
|
|
|
4. |
|
|
Köylüleri niçin öldürmeliyiz? |
|
|
Bu sorunun karşılığını bulamıyorum |
|
|
içinden çıkılmaz bi olay, ama önemsiz |
|
|
köylüleri öldürmesek de olur |
|
|
hatta onların kalın suratlarını |
|
|
görmezlikten gelebiliriz |
|
|
yapılacak çok şey var daha |
|
|
sözgelimi ben, kendim |
|
|
hiç hayıt ağacı görmemişim |
|
|
görmeden ölürüm diye korkum da yok |
|
|
değil mi ki albatrosu Baudelaire'den |
|
|
Yves Bonnefoy'dan semenderi öğrendim |
|
|
bir gün bakarsınız |
|
|
şu güzelim bilgiç beynimi kırıp |
|
|
teneşir tahtası olarak kullanabilirim. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
İnsan |
|
|
eşref-i mahlûkattır derdi babam |
|
|
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı |
|
|
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman |
|
|
bu söz asıl anlamını kavradı |
|
|
geçti çıvgınların, çıbanların, reklamların arasından |
|
|
geçti tarih denilen tamahkâr tüccarı |
|
|
kararmış rakamların yarıklarından sızarak |
|
|
bu söz yüreğime kadar alçaldı |
|
|
damar kesildi, kandır akacak |
|
|
ama kan kesilince damardan sıcak |
|
|
sımsıcak kelimeler boşandı |
|
|
aşk için karnıma ve göğsüme |
|
|
ölüm için yüreğime sürdüğüm ecza uçtu birden |
|
|
aşk ve ölüm bana yeniden |
|
|
su ve ateş ve toprak |
|
|
yeniden yorumlandı. |
|
|
|
|
|
Dilce susup |
|
|
bedence konuşulan bir çağda |
|
|
biliyorum kolay anlaşılmıyacak |
|
|
kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın |
|
|
yanık yağda boğulan yapıların arasında |
|
|
delirmek hakkını elde bulundurmak |
|
|
rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için |
|
|
bana deha değil |
|
|
belgeler gerekli |
|
|
kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza |
|
|
gençken |
|
|
peşpeşe kaç gece yıllarca |
|
|
acıyan, yumuşak yerlerime yaslanıp uçardım |
|
|
bilmezdim neden bazı saatler |
|
|
alaturka vakitlere ayarlı |
|
|
neden karpuz sergilerinde lüküs yanar |
|
|
yazgı desem |
|
|
kötü bir şey dokunmuş olurdu sanki dudaklarıma |
|
|
Tokat |
|
|
aklıma bile gelmezdi |
|
|
babam onbeşli olmasa. |
|
|
|
|
|
Meyan kökü kazarmış babam kırlarda |
|
|
ben o yaşta koltuğumda kitaplar |
|
|
işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı |
|
|
cebimde kırlangıçlar çılgınlık sayfaları |
|
|
kafamda yasak düşünceler, Gide mesela. |
|
|
Kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm |
|
|
her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana |
|
|
gecenin anlamı tıkansın diye ıslık çalar |
|
|
resimli bir kitaptan çalardım hayatımı |
|
|
oysa hergün |
|
|
merkep kiralayıp da kazılan kökleri |
|
|
Forbes firmasına satan babamdı. |
|
|
|
|
|
Budur |
|
|
işte bir daha korkmamak için korkmaz görünen korku |
|
|
işte şehirleri bayındır gösteren yalan |
|
|
işte mevsimlerin değiştiği yerde buharlaşan |
|
|
kelepçeler, sürgünler, gençlik acılarıyla |
|
|
güçbela kurduğum cümle işte bu; |
|
|
ten kaygusu yüklü ağır bir haç taşımaktan |
|
|
tenimin olanca ağırlığı yok oldu. |
|
|
Solgun evler, ölü bir dağ, iyice solmuş dudak |
|
|
bile bir bir çınlayan |
|
|
ihtilal haberidir |
|
|
ve gecenin gümüş ipliklerden işlenmiş oluşu |
|
|
nisan ayları gelince vücudu hafifletir |
|
|
şahlanan grevler için kahkahalarım küstah |
|
|
bakışlarım beyaz bulutlara karşı obur |
|
|
marşlara ayarlanmak hevesindeki sesim |
|
|
gider şehre ve şaraba yaltaklanarak |
|
|
biraz ağlayabilmek için |
|
|
fotoğraflar çektirir |
|
|
babam |
|
|
seferberlikte mekkâredir. |
|
|
|
|
|
İnsanın |
|
|
gölgesiyle tanımlandığı bir çağda |
|
|
marşlara düşer belki birkaç şey açıklamak |
|
|
belki ruhların gölgesi |
|
|
düşer de marşlara |
|
|
mümkün olur babamı |
|
|
varlık sancısıyla çağırmak: |
|
|
Ezan sesi duyulmuyor |
|
|
Haç dikilmiş minbere |
|
|
Kâfir Yunan bayrak asmış |
|
|
Camilere, her yere |
|
|
|
|
|
Öyle ise gel kardeşim |
|
|
Hep verelim elele |
|
|
Patlatalım bombaları |
|
|
Çanlar sussun her yerde |
|
|
|
|
|
Çanlar sustu ve fakat |
|
|
binlerce yılın yabancısı bir ses |
|
|
değdi minarelere:Tanrı uludur Tanrı uludur |
|
|
polistir babam |
|
|
Cumhuriyetin bir kuludur |
|
|
bense |
|
|
anlamış değilim böyle maceralardan |
|
|
ne Godiva geçer yoldan, ne bir kimse kör olur |
|
|
yalnız |
|
|
coşkunluğu karşısında içlendiğim şadırvan |
|
|
nüfus cüzdanımda tuhaf |
|
|
ekmek damgası durur |
|
|
benim işim bulutlar arşınlamak gün boyu |
|
|
etin ıslak tadına doğru |
|
|
yavaş yavaş uyanmak |
|
|
çocuk kemiklerinden yelkenler yapıp |
|
|
hırsız cenazelerine bine bine |
|
|
temiz döşeklerin ürpertisinden çeşme |
|
|
korkak dualarından cibinlikler kurarak |
|
|
dokunduğum banknotlardan tiksinmeyi itiraz |
|
|
nakışsız yaşamakları |
|
|
silâhlanmak sayarak |
|
|
çıkardım |
|
|
boğaza tıkanan lokmanın hartasını |
|
|
çıkınımda güneşler halka dağıtmak için |
|
|
halkı suvarmak bin saçlarımda bin ırmak |
|
|
ıhtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış |
|
|
hazırmış zaten duvar sıkılmış bir yumruğa |
|
|
fly Pan-Am |
|
|
drink Coca-Cola |
|
|
|
|
|
Tutun ve yüzleştirin hayatları |
|
|
biri kör batakların çırpınışında kutsal |
|
|
biri serkeş ama oldukça da haklı. |
|
|
Ölümler |
|
|
ölümlere ulanmakta ustadır |
|
|
hayatsa bir başka hayata karşı. |
|
|
|
|
|
Orada |
|
|
aşk ve çocuk |
|
|
birbirine katışmaz |
|
|
nasıl katışmıyorsa başaklara ağustos sıcağı |
|
|
kendi tehlikesi peşinden gider insan |
|
|
putların dahi damarından |
|
|
aktığı güne kadar |
|
|
sürdürür yorucu kovalamacayı. |
|
|
|
|
|
Hanidir görklü dünya dünyalar içre doğan? |
|
|
Nerde, hangi yöremizde zihnin |
|
|
tunç surlardan berkitilmiş ülkesi |
|
|
ağzı bayat suyla çalkanmış çocuğa rahim olan |
|
|
parti broşürleri yoksa kafiyeler mi? |
|
|
Hangi cisimdir açıkça bilmek isterim |
|
|
takvim yapraklarının arasını dolduran |
|
|
nedir o katı şey |
|
|
ki gücü |
|
|
gönlün dağdağasını durultacak? |
|
|
Hayat |
|
|
dört şeyle kaimdir, derdi babam |
|
|
su ve ateş ve toprak. |
|
|
Ve rüzgâr. |
|
|
ona kendimi sonradan ben ekledim |
|
|
pişirilmiş çamurun zifiri korkusunu |
|
|
ham yüreğin pütürlerini geçtim |
|
|
gövdemi alemlere zerkederek |
|
|
varoldum kayrasıyla Varedenin |
|
|
eşref-i mahlûkat |
|
|
nedir bildim. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bak, ölüm güzü kıskanıyor |
|
|
şimdi ıssızdır onun sevimli kedisi |
|
|
ve herkes onun el değmedik yerleri olduğunu sanıyor. |
|
|
uzuyor defterine uğrayan kan lekesi |
|
|
|
|
|
senin kuşların olurdu mevsimi yolculuklara çağıran |
|
|
içli taşra kızların gizemli eviçleri |
|
|
kapıların olurdu korkudan çok denizlere açılan |
|
|
o denize açılan ellerin nerde şimdi? |
|
|
|
|
|
yine bir güz büyümekte kanında gölgelerin |
|
|
o üzünç orduları tarlalar çiğnemekte |
|
|
bak, ölüm güzü kıskanıyor |
|
|
mevsimi aşka çağıran kuşların nerde senin |
|
|
güze el değdirmeyen ellerin nerde? |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gecenin dürüstlüğünden herkes kuşkulanır |
|
|
korkulur o kuş yüklü iniltilerden |
|
|
ve mor ağzını gecenin kumuna batıran ben |
|
|
çağdaş serüvenler adına |
|
|
bütün fotoğraflarını yakan |
|
|
yakan ve bekleyen. |
|
|
|
|
|
Çarpar yüzü bir çocuğun mezarlara |
|
|
yine de ağartamaz tanımını gecenin. |
|
|
Ezgisiz ama esnaf bakışlarıyla soyunan bir kadın |
|
|
ayartılmaya uygun o çok baygın yerlerim |
|
|
ağartamaz |
|
|
çünkü çocuklar yağız bir öpüşle korunur |
|
|
ben yakarım çağımın ellerini. Ben bekliyenim. |
|
|
Gecenin kıyısında benden konuşulur. |
|
|
|
|
|
Kara bir irn akıyor |
|
|
öpünce o yıkılmış gülüşünden çocukların. |
|
|
Kara bir salgıdır çünkü büyük |
|
|
serüvenler ve çocukların soluk alışları da. |
|
|
Ürker herkes üşümüş bir anahtar olagelmekten |
|
|
bir çocuğun şehri çarpar yüzümün varoşlarına. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında. |
|
|
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar |
|
|
ben yaşarken koptu tufan |
|
|
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat |
|
|
her şeyi gördüm içim rahat |
|
|
gök yarıldı, çamura can verildi |
|
|
linç edilmem için artık bütün deliller elde |
|
|
kazandım nefretini fahişelerin |
|
|
lanet ediyor bana bakireler de. |
|
|
Sözlerim var köprüleri geçirmez |
|
|
kimseyi ateşten korumaz kelimelerim |
|
|
kılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına |
|
|
uçtum ama uçuşum |
|
|
radarlarla izlendi |
|
|
gayret ettim ve sövdüm |
|
|
bu da geçti polis kayıtlarına. |
|
|
|
|
|
Haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar |
|
|
ruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye |
|
|
kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa |
|
|
laboratuvarda çalışanlara sorarsanız |
|
|
ruhum sahte |
|
|
evi Nepal'de kalmış |
|
|
Slovakyalı salyangozdur ruhum |
|
|
sınıfları doğrudan geçip |
|
|
gerçekleri gören gençlerin gözünde. |
|
|
|
|
|
Acaba kim bilen doğrusunu? Hatta ben |
|
|
kıyı bucak kaçıran ben ruhumu |
|
|
sanki ne anlıyorum? |
|
|
Ola ki |
|
|
şeytana satacak kadar bile bende ondan yok. |
|
|
Telaş içinde kendime bir devlet sırrı beğeniyorum |
|
|
çünkü bu, ruhum olmasa da saklanacak bir şeydir |
|
|
devlet sırrıyla birlikte insanın |
|
|
sinematografik bir hayatı olabilir |
|
|
o kibar çevrelerden gizli batakhanelere |
|
|
yolculuklar, lokantalar, kır gezmeleri |
|
|
ve sonunda estetik bir |
|
|
idam belki! |
|
|
Evet, evet ruhu olmak |
|
|
bütün bunları sağlayamaz insana. |
|
|
Doğruysa bu yargı |
|
|
bu sonuç |
|
|
bu çıkarsama |
|
|
neden peki her şeyi bulandırıyor |
|
|
ertelenen bir konferans |
|
|
geç kalkan bir otobüs? |
|
|
Milli şefin treni niçin beyaz? |
|
|
Ruslar neden yürüyorlar Berlin'e? |
|
|
Ne saçma! Ne budalaca! |
|
|
Dört İncil'den Yuhanna'yı |
|
|
tercih edişim niye? |
|
|
Ben oysa |
|
|
herkes gibi |
|
|
herkesin ortasında |
|
|
burada, bu istasyonda, bu siyah |
|
|
paltolu casusun eşliğinde |
|
|
en okunaklı çehremle bekliyorum |
|
|
oyundan çıkmıyorum |
|
|
korkuyorum sıram geçer |
|
|
biletim yanar diye |
|
|
önümde bir yığın açalya |
|
|
bir sürü çarkıfelek |
|
|
gergin çenekli cesetleriyle |
|
|
önümde binlerce çiçek |
|
|
korkuyorum sıra sende |
|
|
sen de başla ve bitir diyecek. |
|
|
Yo, hayır |
|
|
yapamaz bunu, yapmasın bana dünya |
|
|
söyleyin |
|
|
aynada iskeletini |
|
|
görmeye kadar varan kaç |
|
|
kaç kişi var şunun şurasında? |
|
|
|
|
|
Gelin |
|
|
bir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar! |
|
|
Bana kötü |
|
|
bana terkettiğiniz düşünceleri verin |
|
|
o vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınız |
|
|
ah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar |
|
|
onları verin, yakınmalarınızı |
|
|
artık gülmeye değer bulmadığınız şakalar |
|
|
ben aştım onları dediğiniz ne varsa |
|
|
bunda üzülecek ne var dediğiniz neyse onlar |
|
|
boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniz |
|
|
içinizde kırık dökük, yoksul, yabansı |
|
|
verin bana |
|
|
verin taammüden işlediğiniz suçları da. |
|
|
Bedelinde biliyorum size çek |
|
|
yazmam yakışık almaz |
|
|
bunca kaybolmuş talan |
|
|
parayla ölçülür mü ya? |
|
|
|
|
|
Bakın ben, bir çok tuhaf |
|
|
marifetimin yanısıra |
|
|
ilginç ödeme yolları bulabilen biriyim |
|
|
üstüme yoktur ödeme hususunda |
|
|
sözün gelişi |
|
|
üyesi olduğunuz dernek toplantısında |
|
|
bir söyleve ne dersiniz? |
|
|
Bir söylev: Büyük İnsanlık İdeali hakkında! |
|
|
Yahut adınıza bir çekiliş düzenleyebilirim |
|
|
kazanana vertigolar, nostaljiler |
|
|
karasevdalar çıkar. |
|
|
Yapılsın adil pazarlık |
|
|
yapılsın yapılacaksa |
|
|
işte koydum işlemeyi düşündüğüm suçları |
|
|
sizin geçmiş hatalarınız karşısına. |
|
|
Ne yapsam |
|
|
döl saçan her rüzgarın |
|
|
vebası bende kalacak |
|
|
varsın bende biriksin |
|
|
durgun suyun sayhası |
|
|
yumuşatmayı bilen ateş |
|
|
öğüt sahibi toprak |
|
|
nasıl olsa geri verecek |
|
|
benim kılıcımı. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yaşamaktan öte özür bulamayınca aşka |
|
|
sonuçları bir bir gözden geçiriyorum |
|
|
pulluklarla devrilen toprağın ıslaklığındaki can |
|
|
madenlerin buharından elde edilen büyü |
|
|
bazı yasak kitapların verdiği dinç duygular |
|
|
nelerse ki yaşamak sözünü asi kılan |
|
|
nelerse ki lekesiz, umutlu ve budala. |
|
|
|
|
|
Denedim. Soğuk sular dökünüp fırladım sokaklara |
|
|
sorular sordum nice kara sıfatları üstüme alaraktan |
|
|
ipte boynum,ağzım şehvet yalaklarında |
|
|
çapraştım, and içip ayna kırdım |
|
|
doğadan bir vahiy bekledimse boşuna |
|
|
baktım akşam herkesin kabul ettiği kadar akşamdı |
|
|
hiç bir meşru yanı kalmamıştı hayatımın. |
|
|
|
|
|
Sözlerimin anlamı beni ürkütüyor |
|
|
böylesine hazırlıklı değilim daha. |
|
|
Bilmek. Bu da ürkütüyor. Gene de biliyorum: |
|
|
Kapanmaz yağmurun açtığı yaralar |
|
|
çocuklarda. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bİnlerce, binlerce çocuk |
|
|
koşarak dokumuş benim kumaşımı |
|
|
hançeremde bu şehrin |
|
|
o geçimsiz mushafı |
|
|
vardım dayandım parmaklığına o büyük hesapların. |
|
|
Hazırım ey kalaycı çırakları ve güğümcüler |
|
|
ey rakı sürülmüş yaralarım. |
|
|
Ey rakı sürülmüş yaralarım gövdeleşin |
|
|
kırçıl acılarım benim |
|
|
gök de bir takınsın boynuna |
|
|
benim kağşayan umutlarım gövdeleşin |
|
|
kırçıl acılarım benim |
|
|
gök de bir mendil takınsın boynuna |
|
|
benim kağşayan umutlarım gövdeleşin |
|
|
çünkü ben oraya gidiyorum: boğulmaya. |
|
|
|
|
|
Nasıl birer suç çağrışımıyız dünyada |
|
|
adamlar, kadınlar şehre indirdikleri bakraçları |
|
|
ne kadar uydurma |
|
|
ne kolay öpüşüyorlar yıllar süren intiharla. |
|
|
Oysa |
|
|
insan zemheriyi |
|
|
ve kadının doğurma vaktini bilir |
|
|
her gün kalkıp öpüşülebilir sabahın üniformasıyla |
|
|
yeni şeyler, yeni şeyler yaratmak için tabi. |
|
|
İşte potin bağlıyor çocuk |
|
|
bütün uykularında sürülmüş kurşunlar |
|
|
tütün gibi bakıyor insanlara |
|
|
ve ben sahici kılmak için öpüşlerimi |
|
|
oraya gidiyorum: boğulmaya |
|
|
|
|
|
Ben ki gövdemi bütünüyle ne yapmalıyım |
|
|
tahta bir bavul |
|
|
gibi duruyorum insanın kıyısında |
|
|
makina |
|
|
çok acemi buluyor beni sanırım |
|
|
seyrek bir ölü vurdular alnıma, ekşi |
|
|
1300 tarihli şehbenderlere dair talimata |
|
|
ve anamın kanserine alıştım |
|
|
ve de bir simsar gibi asfalta ve otobüslere |
|
|
bir vitrin gibi |
|
|
bir bıçak, bir |
|
|
setre. |
|
|
Tutuşan bir bıçak. |
|
|
İçerimde tozuyan bağırtılar vardır. |
|
|
Ondan işte gidiyorum oraya: boğulmaya. |
|
|
|
|
|
Oraya gidiyorum boğulmaya |
|
|
BOĞULMAYA |
|
|
bir partizanın armonikasında. |
|
|
Artık mazgallardan fırlamak |
|
|
büyük kamalar saplamak |
|
|
böğrüne coşarlığın |
|
|
büyük bir çatırdının ayaklarını ovmak |
|
|
armonikamla. |
|
|
|
|
|
Ey çatlayan tohumun hengamesi! |
|
|
İnsan, gülümsemeyi |
|
|
ve ürün kaldırmasını bilir |
|
|
çünkü derbeder bir okul çantasından |
|
|
serin ve sevişli bir ırmağa girilir |
|
|
ve benim o boğulduğum armonika |
|
|
halklarla seğirtir ; coşar |
|
|
o, korkunç bir yekinmedir buralarda |
|
|
Hanoy'da bir uçaksavar. |
|
|
|
|
|
",1826
|
|
|
iozel,"Dişlerimiz Arasındaki Ceset |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Biz şehir ahalisi, Kara Şemsiyeliler! |
|
|
Kapçıklar! Evraklılar! Örtü severler! |
|
|
Çığlıklardan çadır yapmak şanı bizdedir. |
|
|
Bizimdir yerlere tükürülmeyen yerler |
|
|
|
|
|
Nezaketten haklılardan yanayızdır hepimiz |
|
|
Sevinmemiz çapkıncadır, ağlatır bizi küpeşteler |
|
|
Yaşamak deriz -Oh, dear- ne kadar tekdüze |
|
|
Katliamlar ne kötü be birader |
|
|
|
|
|
Güneş neredeysek orada bulur bizi |
|
|
Ya cünup ve yalancı veya miskin ve ülser. |
|
|
Falımız neyse çıksın diye açarız indeksleri |
|
|
Sayılar bizi bulur, o ayıp işaretler |
|
|
|
|
|
Saframızla kesemizi birleştiren anatomi bilgisi |
|
|
Hadım tarih, kundakçı matematik, geri kafalı gramer |
|
|
Evet bunlar gizlice örgütlenerek alnımıza |
|
|
Verem Olmak Üretimi Düşürür ibaresini çizer |
|
|
|
|
|
Biz şehir ahalisi, üstü çizilmiş kişiler |
|
|
Kalırız orda senetler, ahizeler ve tren tarifesiyle |
|
|
Kimbilir kimden umarız emr-i bi'l-ma'ruf |
|
|
Kimbilir kimden umarız nehy-i ani'l-münker |
|
|
Bize yalnız oğulları asılmış bir kadının |
|
|
Memeleri ve boynu itimat telkin eder. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim |
|
|
göğsünde hazin ayak izleri eski Şubatların |
|
|
onu yaralar kıpırdatıyor |
|
|
ve o sertelmektedir yaralardan |
|
|
kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri. |
|
|
Keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın |
|
|
varınca bayrakları, marşları duyuyorum |
|
|
başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor |
|
|
durup dineliyorum bütün taframla |
|
|
bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün |
|
|
hantal yüreklerin olduğu orda. |
|
|
Kesik kolları var aşkın |
|
|
döl ve inat barındıran. |
|
|
Hırpani bir okşayışla akşam |
|
|
yanaşınca çocuklara |
|
|
ben karakavruk yüzümün arkasında |
|
|
kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum |
|
|
bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan |
|
|
halksa kal'am onu kal'a kılan benim |
|
|
boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü |
|
|
çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. |
|
|
Ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri |
|
|
çünkü kavganın göbeğidir benim yerim |
|
|
canlarım, kollarında Parti pazubentleri |
|
|
dik başlar, erkek haykırışlarla |
|
|
göndere, en yukarlara çekiyorlar |
|
|
en yukarlara çatlıycak kadar aşki yüreklerini. |
|
|
yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan |
|
|
yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde |
|
|
kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor |
|
|
köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime? |
|
|
Asfalt yakıyor genzimi |
|
|
asfalt adamlarını topluyor aramızdan |
|
|
yıkılıp omuzdaşlarının seslerine |
|
|
yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi. |
|
|
Ben merd-i meydan |
|
|
yani toprağın ve kanın gürzü |
|
|
güllerin bin yıllık mezarı bendedir |
|
|
yukardan bakarım efendilerin pusatlarına |
|
|
insanların bütün sabahlarını merak ederim |
|
|
gök hırpalanmaktadır merakımdan |
|
|
ıtır kokan benim yumruklarımdır |
|
|
benim kavgamdır o, aşk diye tanınan. |
|
|
|
|
|
Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara |
|
|
vurulsun kösleri şu gavur sevdamızın |
|
|
vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa |
|
|
Zülkf de vursun. |
|
|
Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak |
|
|
ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım |
|
|
kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar |
|
|
kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak |
|
|
onların yardımıyla dünyamıza acıdım. |
|
|
|
|
|
Dünya. Çıplak omuzlar üzerinde duran. |
|
|
Herkes alışkın dölyatağı bersalarla ağulanmış bir dünyaya |
|
|
Benimse dar |
|
|
çünkü dargın havsalamın |
|
|
gücü yok bazı şeyleri taşımaya. |
|
|
Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah |
|
|
sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu |
|
|
sakın Styks sularının heyulası sanmayın |
|
|
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu, |
|
|
biraz üzgün ve Ömer öfkesinde biraz |
|
|
öyle hisab katındayım ki katlim savcılardan sorulmaz |
|
|
ne kireç badanalı evlerde doğmuş olmak |
|
|
ne ellerin hırsla yaban tutuşu |
|
|
ne fabrikalarda biteviye üretilmekte olan kahır |
|
|
dev iştihasıyla bende kabaran aşkı |
|
|
yetmez karşılamaya. |
|
|
İnsanlar |
|
|
hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır |
|
|
o ferah ve delişmen birçok alınlarda |
|
|
betondan tanrılara kulluğun zırhı vardır |
|
|
çelik teller ve baruttan çatılınca iskeletim |
|
|
şakaklarıma dayanınca güneş |
|
|
can çekişen bir sansar edasıyla |
|
|
uğultudan farkedilmez olunca konuştuğum |
|
|
kadınların sahiden doğurduğuna |
|
|
toprağın da sürüldüğüne inanmıyorum |
|
|
nicedir kavrayamam haller içinde halim |
|
|
demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm |
|
|
bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü |
|
|
su içtiğim tas bana merhaba dedi, duydum |
|
|
duydum yağmurların gövdemden ağdığını. |
|
|
|
|
|
Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden |
|
|
aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan |
|
|
sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları |
|
|
bir harfin başlattığı yangın ile söndür |
|
|
beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım |
|
|
öyle mahzun |
|
|
ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sarardın üzüntüden, üç gün ağladın |
|
|
baktım gözlerine şıçramış halkın gözleri |
|
|
incesin |
|
|
bardakta bir karanfile benzemiyor inceliğin |
|
|
serçeler sekmiyor hayır, dudaklarında |
|
|
ham demirden bir çanakta dövülmüş otlar olur |
|
|
ısınmış taşlar olur yazları geceleyin |
|
|
sazlar |
|
|
kanımda Çiçek Dağı'nı vurur |
|
|
doldurur öylece göz yerlerimi inceliğin |
|
|
|
|
|
Tenimde iz bırakmış kar kokusu |
|
|
terli, muğlak adamların hevesleriyle |
|
|
harman edilmiş tenim |
|
|
sevinçler artırmışım çiçekli |
|
|
ve çiçeksiz bütün dağlardan. |
|
|
Sarhoşken bağrıma akıtılan yıldızlar |
|
|
özümü çekip ayırmış avuntulardan. |
|
|
Şimdi sana bakıyorum, kalabalık gözlerin |
|
|
ağlamasan bizi utandıracak sanki dünya |
|
|
Valentina Tereşkova |
|
|
ve çekik gözlü kadın komandolar |
|
|
çünkü üç gün beslendiler senin gözyaşlarınla. |
|
|
|
|
|
Sen ağlarken azığımız çoğaldı |
|
|
elledik halkın ağrılarını cesurca |
|
|
ağlamasan |
|
|
kök inatla kavramıyor toprağı |
|
|
boş umutlar içinde pervasız büyüyor kir |
|
|
ağlıyorsun ihanete karşı şavkıyor pıçak |
|
|
bir pıçak ki sevgilim, Sürmene işidir. |
|
|
|
|
|
Bir şehrin uzak semtleri gibi gözlerin |
|
|
üzgün, kara, ayaklanmaya hazır |
|
|
ben yaralar kuşanıp katılırım onlara |
|
|
onlara katılırım yedek mermi ve şarkılar alarak |
|
|
seni alırım sonra her bir yanım çağıldar |
|
|
bir oyuna kalkarız sıkılmış yumruklarla |
|
|
yazarız duvarlara fırtınalı yazılar. |
|
|
Bir gün burda, bu kalktığımız yerde |
|
|
kendini yaşamakla taşıran bir güneş kabarcığı |
|
|
zonklayan bir atardamar olduğu anlaşılır |
|
|
el tutuşmuş çocuklar ki o zaman |
|
|
senin gözyaşlarını heyecanla kapışır. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",1448
|
|
|
iozel,"Kanla Kirlenmiş Evrak |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında. |
|
|
Aşklarım, inançlarım işgal altındadır |
|
|
tabutumun üstünde zar atıyorlar |
|
|
cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır |
|
|
toprağa sokulduğum zaman çapa vuran adamlar |
|
|
denize yaklaşınca kumlar ve çakıl taşları |
|
|
geçmiş günlerimi aşağılamaktadır. |
|
|
|
|
|
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında. |
|
|
Ve rüzgar buruşturuyor polis raporlarını |
|
|
kadınlar fazlasıyla günaha giriyorlar |
|
|
bazı solgun gömleklerin çözük düğmelerinden |
|
|
çelik tırpan gibi silkiniyor çocuklar |
|
|
denizin satırları arasında. |
|
|
Gece arsızca kükrüyor paslı beyninde şehrin |
|
|
küfre yaklaştıkça inancım artıyor. |
|
|
|
|
|
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında |
|
|
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan |
|
|
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda |
|
|
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman |
|
|
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim. |
|
|
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın |
|
|
başından başlayabilirim. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",909
|
|
|
iozel,"Partizan |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gırtlağımda bir harf büyüyor |
|
|
buna dayanacağım |
|
|
dişlerim kamaşıyor yıldızlardan |
|
|
buna da. |
|
|
Kabaran bir çarpıntı oluyor şehir. |
|
|
Artık yırtarak açtığımız zarflarda |
|
|
ne kargış, ne infilak |
|
|
yalnız |
|
|
koynunda çaresiz, çıplak |
|
|
isyan işaterleri taşıyan |
|
|
bir ergen cesedi. |
|
|
Kabaran bir çarpıntı oluyor şehir |
|
|
uyusam bir dağın benimle uyuduğu oluyor |
|
|
her gün şehrin ortasında bir ergen ölüyor |
|
|
domuzuna ölüyor bankerlere durarak |
|
|
noterden onaylı kağıtlara durarak |
|
|
mevlit ilanlarına durarak. |
|
|
Yunmadık saçlarını okşuyoruz, yavrum. |
|
|
- Yüzümüzde dolanan bir mayhoş kahkaha - |
|
|
Gırtlağımda bir harf büyüyor |
|
|
gırtlağımızda. |
|
|
Sarp bir güvercin düşüyor yüreğimden |
|
|
buna dayanmalıyım |
|
|
ölünce bir partizan gibi ölmeliyim |
|
|
sabahın kuşluk vaktine savrulan |
|
|
savrulan savrulan ergen ölüleri gibi. |
|
|
Şehrin şarkısını söylediğim zaman |
|
|
yağız bir kımıltı oluyor sesim |
|
|
korku ve cüzam |
|
|
korku ve cüzam |
|
|
korku… |
|
|
Ne beklenebilir artık namlulardan. |
|
|
Harçlar karılmış duruyordur |
|
|
hem de kara |
|
|
bir gerdek olarak yaşıyoruzdur kendimizi |
|
|
ne beklenebilir. |
|
|
Yırtarak açtığımız zarflarda |
|
|
büyük tecimevlerinde, büyük çarşılarda |
|
|
pokerde-sinemada-genelevlerde |
|
|
ne bir suçlu çağrışımı, ne karabasan |
|
|
yalnız o herkesler |
|
|
o herkesler kendine akarak boğulan |
|
|
ve sürdüren bir güleç kocamışlığı. |
|
|
Bereketli kuşlar serpeceğim ayaklarıma |
|
|
genzimi yakarak |
|
|
bir cinayet türküsü söyleyeceğim ben de |
|
|
ölürsem bir partizan gibi öleceğim |
|
|
azgın bir gebelik halinde. |
|
|
Beni dinmeyen bir mavilik kanırtıyor |
|
|
buna dayanamam |
|
|
bir çeteci dişleriyle söküyor kanımdaki çiviyi |
|
|
buna da. |
|
|
Radyodan silah sesleri geliyor |
|
|
ter kokusu geliyor, ayak |
|
|
aksayan bir şey örtüyor |
|
|
yüreğimin kabzasını |
|
|
olmadık sesler geliyor radyodan |
|
|
beynimde korkunç bir vida olarak |
|
|
ergen ölüleri |
|
|
artık ellerimi bu rahlelerden ayırsam |
|
|
boyunbağımın ve gülüşümün o kirli |
|
|
rahatlığından, yırtık uğultusundan şehrin. |
|
|
Umudunun ayak seslerini okşuyoruz, yavrum. |
|
|
Kuşandığımız |
|
|
bu alkol kokusu bize ne getirdi ki! |
|
|
ÇIKSAM |
|
|
gök |
|
|
şarlayarak devrilse ardımdan |
|
|
- ölürsek bir partizan gibi ölmeliydik - |
|
|
yürüsem parçalanmış bir ceset tazeliğinde |
|
|
yürüsem beynimde kıpkızıl bir serinlik |
|
|
sonra denizler devirebilirim dudaklarımdan |
|
|
sonra aşk, sonra dirlik: partizan. |
|
|
|
|
|
",2119
|
|
|
iozel,"Sevgilim Hayat |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yüzüme bak |
|
|
ve yüzümü hırpala |
|
|
yüzümü değiştir, dağlı bir anlatım bırak |
|
|
sen |
|
|
her hafta oğlunu leğende yıkayan hayat |
|
|
yaban, diri memelerinden ısırmak |
|
|
dudaklarındaki tuzu dudaklarıma almak için |
|
|
çok oldu tepelere vurdum kendimi |
|
|
bulutlara karıştım ve karanlık kahvelerde |
|
|
tıraşı uzamış adamlardan |
|
|
huylarını öğrendim senin. |
|
|
Mahmur bir tohumdan delikanlı bağrıma. |
|
|
Ve hatırlıyorum lokavt vardı |
|
|
bezgin fabrika düdüklerinin |
|
|
dizlerine yatırılmış olan sabah |
|
|
senin kalbini kakışlardı |
|
|
Tomarla muştuyu omuzlayarak genç adamlar |
|
|
polisin sevmediği genç adamlar sokaklarda |
|
|
patronları kudurtan gazeteler satarlardı. |
|
|
Ey şehre başaklar: |
|
|
militan ruhlar ekleyen hayat! |
|
|
Gün turuncu bir hayalet gibi yükseliyorken |
|
|
izmarit toplayan |
|
|
çocukların üstüne |
|
|
çekleri imzalanıyorken devlet katlarında faşizmin |
|
|
bacımı koyvermiyorken şizofreni, |
|
|
yüzüme bak |
|
|
ve rahmini bana doğru tekrarla |
|
|
ben öyle bilirim ki yaşamak |
|
|
berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır |
|
|
çünkü biz savaşmasak |
|
|
anamın giydiği pazen |
|
|
sofrada böldüğümüz somun |
|
|
yani ıscacık benekleri çocukluğumun |
|
|
cılk yaralar halinde; |
|
|
yayılırlar toprağa |
|
|
etlerimiz kokar |
|
|
gökyüzünü kokutur |
|
|
çünkü biz savaşmasak |
|
|
Uzak Asya'dan çekik gözlerimiz |
|
|
Küba'dan kıvırcık sakallarımızla |
|
|
savaşmasak |
|
|
güm güm vurur mu kömürün kalbi Kozlu'da |
|
|
Ke san'da, Kandehar'da ümüğüne basılır mı vahşetin |
|
|
ve sen boynunu öperken beni sarhoş |
|
|
bir okyanusla titreten hayat |
|
|
sevgilim olur musun. |
|
|
Ben savaşarak senin |
|
|
bulanık saçlarından tutp |
|
|
kibirli güzelliğini çıkartıyorum ortaya |
|
|
dünya |
|
|
kirletilmez bir inatla dönüyor |
|
|
altımıza yıldızlar seriliyor |
|
|
yüzüm suya davranıyor koşaraktan. |
|
|
ve inzal. |
|
|
|
|
|
|
|
|
iozel, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
O silik aynalarda şaşırdığım pis yüzüm |
|
|
daha çok insanlara benzeyen ve onlara |
|
|
hırçın çalgılar yansıtan |
|
|
yüzüm. |
|
|
Uykularım upuzun bir geçmişi yaktıkça |
|
|
ve o külle yıkandıkça ben durmadan |
|
|
utançla oğuşturduğum |
|
|
yüzüm. |
|
|
|
|
|
Zengin dul dişi bir kedi seviyor ya kucağında |
|
|
belki bu insanlara güvenimi doğuruyor durmadan |
|
|
ellerim bağlı da ondan bu belki |
|
|
yaşlı adamlar artıyor haykırışımdan |
|
|
kanatlarını bembeyaz çırpıyor kuşlar |
|
|
bir kadın vuruyor kuşlara kendini |
|
|
vuruyor vuruyor kanatıyor belki |
|
|
sonra da güneşin gövdesine yorgunluktan. |
|
|
|
|
|
o silik, eski, yalnız aynalarda |
|
|
kısaca insanlarda yani |
|
|
kuşları eskiten kan |
|
|
kurusun. |
|
|
Gürültülü bir intihar başlasın akşamla |
|
|
dinsin sen soyundukça geceye karışan hüzün |
|
|
dinsin dinsin benim çağdaş olmayan iğrenç yüzüm. |
|
|
|
|
|
Ayın parçalanışını bir dişi kedi gördü |
|
|
Waterloo'yu gördü bir asker, bir kahraman |
|
|
ama bizim için ne Waterloo, ne yağmur öncesi hüznü |
|
|
bir aptalca büyü uğraştırıyor bizi durmadan |
|
|
çünkü umulmadık bir şey oluyor artık insan |
|
|
bir şey, bir kahkaha sabahın karşısında |
|
|
ve yüzüm, o deşilmiş, o iğrenç yara |
|
|
artık kendine yürüyor kalkıp onlardan. |
|
|
|
|
|
",1104
|
|
|
iozel,"Tahrik |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bırakın ince kavak seslerini şehrin içinde |
|
|
paralar yaşlı kızların koynunda yatarken |
|
|
bırakın köprülerin üstüne yağmur |
|
|
ve basma perdelerden lânet bize. |
|
|
Şaşılacak bir dünyada yaşamaktı; öğrendik |
|
|
şimdi külçeler yüklüyüz şaşılacak bir biçimde |
|
|
külçeler yüklüyüz ve çıkmak istiyoruz yokuşu |
|
|
Sokaklar gittikçe katı bizim adımlarımıza |
|
|
peşimizde bütün bahçeleri boşaltan ter kokusu |
|
|
yankımız soyunup sevap rahatlığı alınan yataklarda |
|
|
yürek elbet acıyor esvap değiştirirken |
|
|
bizden artık akması beklenilen kan da aktı |
|
|
kovulduk ölümün geniş resimlerinden. |
|
|
Efsanelerden kovulduk |
|
|
kan ve demir kelimeleri söyleyince |
|
|
elbiseler içindeyiz, şehrin içinde |
|
|
önümüz iliklenmiş, ayakkaplarımız bağlı |
|
|
kimsenin uykusunun fesleğen koktuğu yok |
|
|
altıkırkbeşte vapur ve sancı geç saatlerde |
|
|
eski savaşçılar vesair geçmiyor bulutlardan |
|
|
çiçek alıp eve götürüyoruz |
|
|
bunun bir delilik olduğunu bile bile |
|
|
en ıssız duyguların ucunda karakollar |
|
|
asmaların altı tuzak ve tuzak caddelerde |
|
|
külçeler yüklüyüz, çıkmak istiyoruz yokuşu |
|
|
gözler kısılıp bakılıyor bize. |
|
|
Biliniyor |
|
|
bizim mahsustan yaşadığımız |
|
|
biliniyor |
|
|
şarkıların sırası bizde |
|
|
biliniyor |
|
|
hayat bizden razıdır |
|
|
biliniyor |
|
|
otların sarardığı yerlerde güneş |
|
|
kurşunun değdiği tende heves kalmıştır. |
|
|
|
|
|
",1221
|
|
|
iozel,"Yıkılma Sakın |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sana durulanmış kelimeler getireceğim |
|
|
pörsümüş bir dünyayı kahreden kelimeler |
|
|
kelimeler, bazıları tüyden bazısı demir |
|
|
seni çünkü dik tutacak bilirim |
|
|
kabzenin, çekicin ve divitin |
|
|
tutulduğu yerden parlayan şiir. |
|
|
|
|
|
Zorlu bir kış geçirdim, seninki gibi nefti |
|
|
acıktım, bitlendim, bir yerlerim sancıdı |
|
|
|
|
|
sökmedi ama hoyrat kuralları faşizmin |
|
|
çünkü kalbim aşktan çatlayıp yarılırdı. |
|
|
Her sabah çarpışarak çekilirdi karanlık alnacımdan |
|
|
acılar bile duymadım kof yürekler önünde |
|
|
beynim her sabah devrimcinin beyniydi |
|
|
ayaklarım donukladı gelgelelim |
|
|
sağlığın yerinde mi? |
|
|
|
|
|
Yaraların kabuğu kolayca kaldırılıyor |
|
|
halkın doğurgan dünyasına dalmakla |
|
|
onların güneşe çarpan sesini anlamayan |
|
|
dört duvarın, tel örgünün, meşhur yasakların sahipleri |
|
|
seyir bile edemezken içimizdeki şenliği |
|
|
yılgı yanımıza yanaşamazken |
|
|
bizi kıvıl kıvıl bekliyorken hayat |
|
|
yıkılmak elinde mi? |
|
|
|
|
|
Boşuna mı sokuldu bankalara |
|
|
petrol borularına kundak |
|
|
kurşun işçinin böğrünü boşuna mı örseledi |
|
|
varsın zindanların uğultusu vursun kulaklarımıza |
|
|
yaşamak |
|
|
bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki. |
|
|
Bu yürek gökle barışkın yaşamaya alışmış bir kere |
|
|
ve inatla çevrilmiş toprağın çılgarına |
|
|
yazık ki uzaktır kuşları, sokaklarıyla bizim olan şehir |
|
|
ama ancak laneti hırsla tırpanlayamamak koyuyor insana |
|
|
öpüşler, yatağa birden yuvarlanışlar |
|
|
sevgiyle hatırlansa bile hatta. |
|
|
|
|
|
Köpüren, köpürtücü bir hayatın nadasıdır kardeşim |
|
|
bütün devrimcilerin çektikleri |
|
|
biliriz dünyadaki yorgunluk habire mızraklanır |
|
|
dağlarda gürbüz bir ölümdür bizim arkadaşlarınki |
|
|
pusmuş bir şahanız şimdilik, ne kadar şahan olsak |
|
|
ama budandıkça, fışkıran da bizleriz |
|
|
ölüyoruz, demek ki yaşanılacak. |
|
|
|
|
|
",1629
|
|
|
iozel,"Propaganda |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Köleler gördüm, karavaşlar |
|
|
hayaları burulmuş bir adamın ayaklarını yıkamaktalardı |
|
|
artık kelimeleri kalmamış fiyatları sormaktan |
|
|
saçları taranılmaktan usanmışlar |
|
|
sinemalarda saklanıyor kışın |
|
|
yaz olunca denizin yalayışlarına |
|
|
kaldırımlarda demokrat |
|
|
otobüslerde dindar |
|
|
geceyi |
|
|
saatlerine bakarak anlıyorlar |
|
|
ve sabah |
|
|
gökyüzünün karnını gerdiği zaman |
|
|
dağların kokusundan fabrikalar |
|
|
acıkınca |
|
|
Köleler! |
|
|
gözleri camekânlarda. |
|
|
Silâhlar gördüm |
|
|
namlusu akla çevrilmiş sahra topları |
|
|
mürekkebin utandığını gördüm basılı kâğıtlarda |
|
|
tetiğe basan parmaklarda çare yok, gördüm mürekkebi: |
|
|
Çare yok, radyoları kapatsam |
|
|
çare yok, secde etsem anılarıma |
|
|
bu bozulmuş yeminlerin bayrakları altında |
|
|
olacak şeymi duymak portakal bahçelerini |
|
|
mermiler araya girmeden anlayabilir miyiz artık |
|
|
hangi kızlar hangi serin yerlerimize değdi: |
|
|
Sanırdık saçlarımız kumrularla kaplanır |
|
|
bir çocuk, İşte ırmak! diyerek haykırınca |
|
|
o zaman belki çocuklar zabıtalardan daha çoktu |
|
|
belki biz daha çok ağlardık bir aşk pıhtılanınca: |
|
|
Gördüm |
|
|
gözlerinde zındanlarla bana baktıklarını |
|
|
düşündüm yaslanarak şehrin kasıklarına |
|
|
düşündüm kafa kemiklerimi eritinceye kadar |
|
|
nedir bu kölelerin olanca silâhları |
|
|
silahların köleleri olmaktan başka. |
|
|
Bıkmadım |
|
|
koyu renkler kullanıyorum hayatımda |
|
|
koyu mavi, acıyı anlatırken |
|
|
sessizce öperken, koyu beyaz |
|
|
ve saçlarım hakaretlerle okşanırken |
|
|
koyu bir itiraf sarıyor beni. |
|
|
susmak elbette zehirlidir |
|
|
ve rahatlık getirir yazıklanmak da. |
|
|
Ey tenimde uzak yolculukların lekeleri! |
|
|
Ey çocuklarda uyuyan intizamsız güneşler! |
|
|
gelin ve boğdurun bu köleleri. |
|
|
|
|
|
",1549
|
|
|
nazim,"1 Ekim 1945 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Dağın üstünde: |
|
|
akşam güneşiyle yüklü olan bir bulut var dağın üstünde. |
|
|
Bugün de: |
|
|
sensiz, yani yarı yarıya dünyasız geçti bugün de. |
|
|
Birazdan açar |
|
|
kırmızı kırmızı: |
|
|
gecesefaları birazdan açar kırmızı kırmızı. |
|
|
Taşır havamızda sessiz, cesur kanatlar |
|
|
|
|
|
vatandan ayrılığa benzeyen ayrılığımızı.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",325
|
|
|
nazim,"1 Mayıs da |
|
|
|
|
|
|
|
|
Yaşım yirmi |
|
|
Lenin sağ |
|
|
Kızıl Meydan'da |
|
|
Yüzellibin insan |
|
|
Otuzbeşyıl geçti aradan |
|
|
Yaşım yine yirmi |
|
|
Lenin yine sağ |
|
|
Kızılmeydanlar'da |
|
|
Bir milyon insan |
|
|
|
|
|
|
|
|
",176
|
|
|
nazim,"19 yaşım |
|
|
|
|
|
|
|
|
Benim ilk çocuğum, ilk hocam, ilk yoldaşım |
|
|
19 yaşım |
|
|
Sana anam gibi hürmet ediyorum |
|
|
edeceğim |
|
|
Senin ilk arşınladığın yoldan gidiyorum |
|
|
gideceğim |
|
|
Benim ilk çocuğum, ilk hocam, ilk yoldaşım |
|
|
19 yaşım |
|
|
* |
|
|
Çok uzaklarda yuvarlanıyor başım |
|
|
Oturuyor 19 yaşım |
|
|
yatağımın başucunda |
|
|
ellerimin avucunda |
|
|
bana diyor ki; |
|
|
-- kafamızda getirelim geri |
|
|
o delikanlı günleri cancazım, |
|
|
o dehşetli güzel günleri... |
|
|
* |
|
|
Köpüklü şahlanışların dönüm yeri.. |
|
|
Dünyanın altıda biri; |
|
|
kan içinde doğuran ana.. |
|
|
İstasyondan istasyona |
|
|
yalınayak |
|
|
tankları kovalayarak |
|
|
açlıkla yarış... |
|
|
Şarkıların boyu kilometre |
|
|
ölümün boyu bir karış... |
|
|
* |
|
|
Kafkas; |
|
|
güneş |
|
|
Sibirya; |
|
|
kar |
|
|
Seslenebildiğiniz kadar ses- |
|
|
-lenin |
|
|
24 saatte 24 saat Lenin |
|
|
24 saat Marks |
|
|
24 saat Engels |
|
|
Yüz dirhem kara ekmek, |
|
|
20 ton kitap |
|
|
ve 20 dakika şey! .. |
|
|
* |
|
|
Ne günlerdi heheheeey |
|
|
onlar ne günlerdi ahbap! ! .. |
|
|
Çok uzaklarda yuvarlanıyor başım |
|
|
Duruyor karanlıkta 19 yaşım |
|
|
Lambayı yakıyorum |
|
|
ona hayretle |
|
|
muhabbetle |
|
|
hürmetle |
|
|
ve daha bilmem neyle bakıyorum |
|
|
bakışıyoruz |
|
|
* |
|
|
Yılların arkasında çırptı kanadını |
|
|
'Strasroy Ploşaat' ın saat kulesi |
|
|
Yaşıyor herhangi bir 24 saatini |
|
|
Vatandaş kavgasının darülfünun talebesi; |
|
|
Balık çorbası, tüfek talimi, tiyatro, balet |
|
|
KİTAP.. |
|
|
Patetes kamyonu başında süngü tak bekle nöbet |
|
|
KİTAP... KİTAP... |
|
|
Madde, şuur, istismar, fazla kıymet |
|
|
KİTAP... KİTAP... KİTAP... |
|
|
Manikür; |
|
|
hayır, |
|
|
Diş fırçası; |
|
|
evet. |
|
|
KİTAP... KİTAP... KİTAP... |
|
|
Bu ne 24 saat |
|
|
bu ne 24 saattir ahbap! ! |
|
|
* |
|
|
Aşk; |
|
|
yoldaş, |
|
|
Profesör; |
|
|
yoldaş, |
|
|
Zenci; |
|
|
coni, |
|
|
Alman; |
|
|
Telman, |
|
|
Çinli; |
|
|
Li |
|
|
Ve 19 yaşım |
|
|
yoldaş da yoldaş, yoldaş da yoldaş, |
|
|
yoldaşım... |
|
|
Yılların arkasında yuvarlanıyor başım |
|
|
başım yuvarlanıyor |
|
|
Uzun saçlarından tutuştu yıllar |
|
|
yıllar yanıyor |
|
|
yanıyor da yanıyor... |
|
|
* |
|
|
Oku |
|
|
Yaz |
|
|
Boz |
|
|
Bağır |
|
|
Çağır! |
|
|
Bütün kuvvetinle nefes al... |
|
|
KaFanda, kalbinde |
|
|
etinde |
|
|
iskeletinde ihtilal... |
|
|
İhtilal; |
|
|
gündüz-gece |
|
|
Gece ormanda çam dalları yakarak, |
|
|
bembeyaz |
|
|
yusyuvarlak aya bakarak, |
|
|
hep bir ağızdan şarkılar söyleniyor.. |
|
|
Ve bu anda |
|
|
kuvvetli dinç |
|
|
bir ağrıdan gelen deli bir sevinç |
|
|
sıçrar atlar köpüklenir çatlar |
|
|
kafanda... |
|
|
* |
|
|
Haaayydaa, |
|
|
beyaz orduları dumanlı ufuklar gibi önüne katan |
|
|
bir kızıl süvarisin, |
|
|
bir kızıl süvariyim, |
|
|
bir kızıl süvariyiz, |
|
|
bir kızıl, , , , , |
|
|
Geçti üç yıl |
|
|
Ey benim 19 yaşım, |
|
|
Ormanda çam dalları yaktığımız |
|
|
hep bir ağızdan şarkılar söyleyerek aya baktığımız |
|
|
gecelerin üstünden........ |
|
|
Ben yine söylüyorum aynı şarkıları |
|
|
Döndürmedi rüzgar beni havada yaprağa, |
|
|
ben kattım önüme rüzgarı... |
|
|
Ve sen ki en yıkılmazları yıkabilirsin, |
|
|
gözüme bakabilir |
|
|
elimi sıkabilirsin... |
|
|
Ve sen ki... |
|
|
Sen, |
|
|
BENİM İLK ÇOCUĞUM, İLK HOCAM, İLK YOLDAŞIM |
|
|
19 YAŞIM |
|
|
|
|
|
|
|
|
",2675
|
|
|
nazim,"1945 Yılı Aralık Ayının Dördü |
|
|
|
|
|
|
|
|
İlk göz göze geldiğimiz günkü elbiseni çıkar sandıktan, |
|
|
giyin,kuşan, |
|
|
benze bahar ağaçlarına... |
|
|
Hapisten |
|
|
mektubun içinde yolladığım karanfili tak saçlarına, |
|
|
kaldır,öpülesi çizgilerle kırışık, beyaz alnını, |
|
|
böyle bir günde yılgın ve kederli değil, |
|
|
ne münasebet, |
|
|
böyle bir günde bir isyan bayrağı gibi güzel olmalı Nazım Hikmet'in kadını!... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
nazim, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Değil birkaç |
|
|
değil beş on |
|
|
otuz milyon |
|
|
aç |
|
|
bizim! |
|
|
|
|
|
Onlar |
|
|
bizim! |
|
|
Biz |
|
|
onların! |
|
|
Dalgalar |
|
|
denizin! |
|
|
Deniz |
|
|
dalgaların! |
|
|
|
|
|
Değil birkaç |
|
|
değil be on |
|
|
30.000.000 |
|
|
30.000.000! |
|
|
Açlar dizilmiş açlar! |
|
|
Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız |
|
|
sıska cılız |
|
|
eğri büğrü dallarıyla |
|
|
eğri büğrü ağaçlar! |
|
|
Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız |
|
|
açlar dizilmiş açlar! |
|
|
|
|
|
Bunlar! |
|
|
Yürüyen parçaları |
|
|
o kurak |
|
|
toprakların! |
|
|
|
|
|
Kimi |
|
|
kemik |
|
|
dizlerine vurarak |
|
|
yuvarlak |
|
|
bir karın |
|
|
taşıyor! |
|
|
|
|
|
Kimi |
|
|
deri... deri! |
|
|
Yalnız |
|
|
yaşıyor |
|
|
gözleri! |
|
|
Uzaktan |
|
|
simsiyah sivriliği |
|
|
nokta nokta uzayıp damara batan |
|
|
kocaman balı bir nalın çivisi gibi |
|
|
deli gözbebekleri, |
|
|
gözbebekleri! |
|
|
Hele bunlar |
|
|
hele bunlarda öyle bir ağrı var ki, |
|
|
bunlar |
|
|
öyle bakarlar ki!... |
|
|
Ağrımız büyük! |
|
|
büyük! |
|
|
büyük! |
|
|
Fakat |
|
|
artık imanımıza inemez tokat! |
|
|
Demirleşti bağrımız, |
|
|
çünkü ağrımız |
|
|
30.000.000 |
|
|
deli gözbebekleri! |
|
|
Gözbebekleri! |
|
|
Ey |
|
|
beni |
|
|
ağzı açık |
|
|
dinleyen adam! |
|
|
Belki arkamdan bana |
|
|
bu kalbini |
|
|
haykırana |
|
|
“kaçık” |
|
|
diyen adam! |
|
|
Sen de eğer |
|
|
ötekiler |
|
|
gibi kazsan, |
|
|
bir mana |
|
|
koyamazsan |
|
|
sözlerime |
|
|
bak bari gözlerime; |
|
|
bunlar: |
|
|
Deli gözbebekleri! |
|
|
Gözbebekleri! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
nazim, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Ağa Camii; |
|
|
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce |
|
|
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce |
|
|
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım; |
|
|
Allahımın ismini daha çok candan andım. |
|
|
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen! |
|
|
Böyle sokaklarda ki, anası can verirken, |
|
|
Işıklı kahvelerde kendi öz evladı var... |
|
|
Böyle sokaklarda ki, çamurlu kaldırımlar, |
|
|
En kirlenmiş bayrağın taşıyor gölgesini, |
|
|
Üstünde orospular yükseltiyor sesini. |
|
|
Burda bütün gözleri bir siyah el bağlıyor, |
|
|
Yalnız senin göğsünde büyük ruhun ağlıyor. |
|
|
Kendi elemim gibi anlıyorum ben bunu, |
|
|
Anlıyorum bu yerde azap çeken ruhunu |
|
|
Bu imansız muhitte öyle yalnızsın ki sen |
|
|
Bir teselli bulurdun ruhumu görebilsen! |
|
|
Ey bu caminin ruhu: Bize mucize göster |
|
|
Mukaddes huzurunda el bağlamayan bu yer |
|
|
Bir gün harap olmazsa Türkün kılıç kınıyla, |
|
|
Baştan başa tutuşsun göklerin yangınıyla!' |
|
|
|
|
|
|
|
|
",864
|
|
|
nazim,"Ağlamak Meselesi |
|
|
|
|
|
|
|
|
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli |
|
|
farkına bile varmadan? |
|
|
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli |
|
|
ayıpsız, |
|
|
aşikare, |
|
|
yağmur misali? |
|
|
|
|
|
Neylersin alışkanlık |
|
|
için kan ağlarken yüzün güler |
|
|
dikilitaş gibi dinelirsin yine. |
|
|
Yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer, |
|
|
anneler gibi ağlamanın yiğitliğine? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",313
|
|
|
nazim,"Anlayamadılar |
|
|
|
|
|
|
|
|
Biz ince bel, ela göz, sütun bacak için sevmedik güzelim |
|
|
Gümbür gümbür bir yürek diledik kavgamızda... |
|
|
Ateşin yanında barut, barutun yanında ateş olasın diye! .. |
|
|
Rakı sofralarında söylenip, acı tütün çiğnercesine sevdik |
|
|
ANLAYAMADILAR... |
|
|
|
|
|
|
|
|
",266
|
|
|
nazim,"Arhaveli İsmail'in Hikayesi |
|
|
|
|
|
|
|
|
Ateşi ve ihaneti gördük. |
|
|
|
|
|
Düşman ordusu yine başladı yürümeğe. |
|
|
Akhisar, Karacabey, |
|
|
Bursa ve Bursa'nın doğusunda Aksu, |
|
|
çarpışarak çekildik... |
|
|
920'nin |
|
|
29 Ağustos'u: |
|
|
Uşak düştü. |
|
|
Yaralı |
|
|
ve dehşetli kızgın |
|
|
fakat toprağımızdan emin, |
|
|
Dumlupınar sırtlarındayız. |
|
|
Nazilli düştü. |
|
|
|
|
|
Ateşi ve ihaneti gördük. |
|
|
Dayandık |
|
|
dayanmaktayız. |
|
|
|
|
|
1920 Şubat, Nisan, Mayıs, |
|
|
Bolu, Düzce, Geyve, Adapazarı: |
|
|
İçimizde Hilâfet Ordusu, |
|
|
Anzavur isyanları. |
|
|
Ve aynı sıradan, |
|
|
3 Ekim Konya. |
|
|
Sabah. |
|
|
500 asker kaçağı ve yeşil bayrağıyla Delibaş |
|
|
girdi şehre. |
|
|
Alaeddin tepesinde üç gün üç gece hüküm sürdüler. |
|
|
Ve Manavgat istikametlerinde kaçıp |
|
|
ölümlerine giderken |
|
|
terkilerinde kesilmiş kafalar götürdüler. |
|
|
|
|
|
Ve 29 Aralık Kütahya: |
|
|
4 top |
|
|
ve 1800 atlı bir ihanet |
|
|
yani Çerkez Ethem, |
|
|
bir gece vakti |
|
|
kilim ve halı yüklü katırları, |
|
|
koyun ve sığır sürülerini önüne katıp |
|
|
düşmana geçti. |
|
|
Yürekleri karanlık, |
|
|
kemerleri ve kamçıları gümüşlüydü, |
|
|
atları ve kendileri semizdiler... |
|
|
|
|
|
Ateşi ve ihaneti gördük. |
|
|
Ruhumuz fırtınalı, etimiz mütehammil. |
|
|
Sevgisiz ve ihtirassız çıplak devler değil, |
|
|
inanılmaz zaafları, korkunç kuvvetleriyle, |
|
|
silâhları ve beygirleriyle insanlardı dayanan. |
|
|
Beygirler çirkindiler, |
|
|
bakımsızdılar, |
|
|
hasta bir fundalıktan yüksek değillerdi. |
|
|
Fakat bozkırda kişneyip köpürmeden |
|
|
sabırlı ve doludizgin koşmasını biliyorlardı. |
|
|
İnsanlar uzun asker kaputluydu, |
|
|
yalnayaktı insanlar. |
|
|
İnsanların başında kalpak, |
|
|
yüreklerinde keder, |
|
|
yüreklerinde müthiş bir ümit vardı. |
|
|
İnsanlar devrilmişti, kedersiz ve ümitsizdiler. |
|
|
İnsanlar, etlerinde kurşun yaralarıyla |
|
|
köy odalarında unutulmuştular. |
|
|
Ve orda sargı, |
|
|
deri |
|
|
ve asker postalları halinde |
|
|
yan yana, sırtüstü yatıyorlardı. |
|
|
Koparılmış gibiydi parmakları saplandığı yerden |
|
|
eğrilip bükülmüştü |
|
|
ve avuçlarında toprak ve kan vardı. |
|
|
|
|
|
Ve asker kaçakları, |
|
|
korkuları, mavzerleri, çıplak, ölü ayaklarıyla |
|
|
karanlıkta köylerin içinden geçiyorlardı. |
|
|
Acıkmıştılar, |
|
|
merhametsizdiler, |
|
|
bedbahttılar. |
|
|
Şosenin ıssız beyazlığına inip |
|
|
nal sesleri ve yıldızlarla gelen atlıyı çeviriyor |
|
|
ve Bolu dağında ekmek bulamadıkları için |
|
|
deviriyorlardı uçurumlara: |
|
|
şayak, cıgara kâadı, tuz ve sabun yüklü yaylıları. |
|
|
|
|
|
Ve çok uzak, |
|
|
çok uzaklardaki İstanbul limanında, |
|
|
gecenin bu geç vakitlerinde, |
|
|
kaçak silâh ve asker ceketi yükleyen laz takaları: |
|
|
hürriyet ve ümit, |
|
|
su ve rüzgârdılar. |
|
|
Onlar, suda ve rüzgârda ilk deniz yolculuğundan beri vardılar. |
|
|
Tekneleri kestane ağacındandı, |
|
|
üç tondan on tona kadardılar |
|
|
ve lâkin yelkenlerinin altında |
|
|
fındık ve tütün getirip |
|
|
şeker ve zeytinyağı götürürlerdi. |
|
|
Şimdi, büyük sırlarını götürüyorlardı. |
|
|
Şimdi, denizde bir insan sesinin |
|
|
ve demirli şileplerin kederlerini |
|
|
ve Kabataş açıklarında sallanan |
|
|
saman kayıklarının fenerlerini |
|
|
peşlerinde bırakıp |
|
|
ve karanlık suda Amerikan taretlerinin önünden akıp |
|
|
küçük, |
|
|
kurnaz |
|
|
ve mağrur |
|
|
gidiyorlardı Karadeniz'e. |
|
|
Dümende ve başaltlarında insanları vardı ki |
|
|
bunlar |
|
|
uzun eğri burunlu |
|
|
ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı ki |
|
|
sırtı lâcivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin |
|
|
zaferi için |
|
|
hiç kimseden hiçbir şey beklemeksizin |
|
|
bir şarkı söyler gibi ölebilirdiler... |
|
|
|
|
|
Karanlıkta kurşunîi derisi kırmızıya boyanan |
|
|
baltabaş gemi |
|
|
İngiliz torpitosudur. |
|
|
Ve dalgaların üstünde sallanarak |
|
|
alev alev |
|
|
yanan: |
|
|
Şaban Reisin beş tonluk takası. |
|
|
|
|
|
Kerempe Fenerinin yirmi mil açığında, |
|
|
gecenin karanlığında, |
|
|
dalgalar minare boyundaydılar |
|
|
ve başları bembeyaz parçalanıp dağılıyordu. |
|
|
Rüzgar: |
|
|
yıldız - poyraz. |
|
|
Esirlerini bordasına alıp |
|
|
kayboldu İngiliz torpitosu. |
|
|
Şaban Reisin teknesi |
|
|
ateşten diregiyle gömüldü suya. |
|
|
|
|
|
Arheveli İsmail |
|
|
bu ölen teknedendi. |
|
|
Ve şimdi |
|
|
Kerempe Fenerinin açığında, |
|
|
batan teknenin kayığında |
|
|
emanetiyle tek başınadır, |
|
|
fakat yalnız değil: |
|
|
rüzgârın, |
|
|
bulutların |
|
|
ve dalgaların kalabalığı, |
|
|
İsmail'in etrafında hep bir ağızdan konuşuyordu. |
|
|
|
|
|
Arheveli İsmail |
|
|
kendi kendine sordu: |
|
|
«Emanetimizle varabilecek miyiz? » |
|
|
Kendine cevap verdi: |
|
|
«Varmamış olmaz.» |
|
|
|
|
|
Gece, Tophane rıhtımında |
|
|
Kamacı ustası Bekir Usta ona: |
|
|
«Evlâdım İsmail, » dedi, |
|
|
«hiç kimseye değil, » dedi, |
|
|
«bu, sana emanettir.» |
|
|
|
|
|
Ve Kerempe Fenerinde |
|
|
düşman projektörü dolaşınca takanın yelkenlerinde, |
|
|
İsmail, reisinden izin isteyip, |
|
|
«Şaban Reis, » deyip, |
|
|
«emaneti yerine götürmeliyiz, » deyip |
|
|
atladı takanın patalyasına, |
|
|
açıldı. |
|
|
|
|
|
«Allah büyük |
|
|
ama kayık küçük» demiş Yahudi. |
|
|
İsmail bodoslamadan bir sağnak yedi, |
|
|
bir sağnak daha, |
|
|
peşinden üç-kardeşler. |
|
|
Ve denizi bıçak atmak kadar iyi bilmeseydi eğer |
|
|
alabora olacaktı. |
|
|
|
|
|
Rüzgâr tam kerte yıldıza dönüyor. |
|
|
Ta karşıda bir kırmızı damla ışık görünüyor: |
|
|
Sıvastopol'a giden bir geminin |
|
|
sancak feneri. |
|
|
|
|
|
Elleri kanayarak |
|
|
çekiyor İsmail kürekleri. |
|
|
İsmail rahattır. |
|
|
Kavgadan |
|
|
ve emanetinden başka her şeyin haricinde, |
|
|
İsmail unsurunun içinde. |
|
|
Emanet: |
|
|
bir ağır makinalı tüfektir. |
|
|
Ve İsmail'in gözü tutmazsa liman reislerini |
|
|
ta Ankara'ya kadar gidip |
|
|
onu kendi eliyle teslim edecektir. |
|
|
|
|
|
Rüzgâr bocalıyor. |
|
|
Belki karayel gösterecek. |
|
|
En azdan on beş mil uzaktır en yakın sahil. |
|
|
Fakat İsmail |
|
|
ellerine güvenir. |
|
|
O eller ekmeği, küreklerin sapını, dümenin yekesini |
|
|
ve Kemeraltı'nda Fotika'nın memesini |
|
|
aynı emniyetle tutarlar. |
|
|
|
|
|
Rüzgâr karayel göstermedi. |
|
|
Yüz kerte birden atlayıp rüzgâr |
|
|
bir anda bütün ipleri bıçakla kesilmiş gibi |
|
|
düştü. |
|
|
|
|
|
İsmail beklemiyordu bunu. |
|
|
Dalgalar bir müddet daha |
|
|
yuvarlandılar teknenin altında |
|
|
sonra deniz dümdüz |
|
|
ve simsiyah |
|
|
durdu. |
|
|
İsmail şaşırıp bıraktı kürekleri. |
|
|
Ne korkunçtur düşmek kavganın haricine. |
|
|
Bir ürperme geldi İsmail'in içine. |
|
|
Ve bir balık gibi ürkerek, |
|
|
bir sandal |
|
|
bir çift kürek |
|
|
ve durgun |
|
|
ölü bir deniz şeklinde gördü yalnızlığı. |
|
|
Ve birdenbire |
|
|
öyle kahrolup duydu ki insansızlığı |
|
|
yıldı elleri, |
|
|
yüklendi küreklere, |
|
|
kırıldı kürekler. |
|
|
|
|
|
Sular tekneyi açığa sürüklüyor. |
|
|
Artık hiçbir şey mümkün değil. |
|
|
Kaldı ölü bir denizin ortasında |
|
|
kanayan elleri ve emanetiyle İsmail. |
|
|
İlkönce küfretti. |
|
|
Sonra, «elham» okumak geldi içinden. |
|
|
Sonra, güldü, |
|
|
eğilip okşadı mübarek emaneti. |
|
|
Sonra... |
|
|
Sonra, malûm olmadı insanlara |
|
|
Arhaveli İsmail'in âkıbeti... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
nazim, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin |
|
|
sen ülkemin yaz geceleri gibisin |
|
|
saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında |
|
|
beni unutma |
|
|
ah! saklı gülüm |
|
|
sen hem zor hem güzelsin |
|
|
şiirlerimin ılıklığında açılmalısın |
|
|
sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi |
|
|
sen memleketim kadar güzelsin |
|
|
ve güzel kal |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
nazim, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Behey! kaburgalarında ateş bir yürek yerine |
|
|
idare lambası yanan adam! |
|
|
Behey armut satar gibi |
|
|
san'atı okkayla satan san'atkar! |
|
|
Ettiğin kâr |
|
|
kalmayacak yanına! |
|
|
soksan da kafanı dükkanına, |
|
|
dükkanına yedi kat yerin dibine soksan; |
|
|
yine ateşimiz seni |
|
|
yağlı saçlarından tutuşturarak |
|
|
bir türbe mumu gibi damla damla eritecek! |
|
|
çek elini sanatın yakasından |
|
|
çek! |
|
|
Çekiniz! |
|
|
|
|
|
Bıyıkları Pomatlı ahenginiz |
|
|
süzüyor gözlerini hala |
|
|
karşı! |
|
|
Fakat bugün |
|
|
ağzımızdaki ateş borularla |
|
|
çalınıyor yeni sanatın marşı! |
|
|
Yeter artık Yenicimi tıraşı, |
|
|
yeter! |
|
|
Ayağa kalkın efendiler... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
nazim, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Mahpusanedeyim. |
|
|
Mahpusanede kalbimin |
|
|
kanayan çıplak ayakları |
|
|
ne zaman çok uzun bulsa yolunu, |
|
|
hatırlarım bilmem neden |
|
|
Azeri yoldaşım Bayram Oğlunu: |
|
|
Baki. |
|
|
Gece saat iki |
|
|
sularında.. |
|
|
Karaşehrin kara damlarında yatanlar |
|
|
görüyor kanlı renklerin nescini uykularında.. |
|
|
Yıldızların altında kara neft burguları |
|
|
hışırdıyor servilikler gibi derinden |
|
|
yüreğinden. |
|
|
Bakıyor uykulu sarı gözler |
|
|
kara topraktaki yağlı neft birikintilerinden. |
|
|
Gök kara, |
|
|
yıldızlar sarı. |
|
|
Tek katlı, |
|
|
düz damlı dört köşe tas dükkanların |
|
|
kapalı kara kapıları. |
|
|
Karaşehrin kara damlarında yatanlar |
|
|
görüyor kanlı renklerin nescini uykularında. |
|
|
Baki. |
|
|
Gece saat iki |
|
|
sularında |
|
|
Taşlarda yuvarlanan |
|
|
nal ve tekerlek sesleri. |
|
|
Seslerde seslenen sesler.. |
|
|
İşte bir fayton geçiyor |
|
|
geçmede |
|
|
geçti: |
|
|
son evlerin yakınından |
|
|
uzağından |
|
|
ırağından.. |
|
|
Kara bir lanettir ki bu, |
|
|
kopmuş geliyor gecenin dudağından... |
|
|
Bu faytonun fenerinde dehşeti var: |
|
|
hançerle oyulmuş |
|
|
kor |
|
|
ve derin |
|
|
gözlerin.. |
|
|
Taşlarda yuvarlanan |
|
|
nal ve tekerlek sesleri |
|
|
Gittikçe uzaklaşan, |
|
|
gittikçe alçalan sesler... |
|
|
Ortada demiryolu, |
|
|
sağ yanda Karaşehir; |
|
|
solda fabrikaların |
|
|
duvarları yükselir. |
|
|
Karşıdan fayton gelir. |
|
|
içinde Bayram Oğlu. |
|
|
Bağlanmış kolu |
|
|
Bayram Oğlunun.. |
|
|
Karşıdan fayton gelir |
|
|
içinde |
|
|
Bayram Oğlu. |
|
|
Jandarma sağı, |
|
|
Jandarma solu |
|
|
Bayram Oğlunun... |
|
|
Kolunu bağlamışlar |
|
|
kanadı kırık değil.. |
|
|
Gözünde toplanan |
|
|
hıçkırık değil... |
|
|
Gözleri ışık dolu |
|
|
Bayram Oğlunun. |
|
|
Karşıdan fayton gelir, |
|
|
içinde |
|
|
Bayram Oğlu. |
|
|
Ölümdür yolu |
|
|
Bayram Oğlunun |
|
|
Bayram |
|
|
Oğlunun...' |
|
|
|
|
|
KALBİMİ BUNALTAN BU DÖRT DUVAR MI? |
|
|
ÖLÜMDEN ÖTEYE KÖY VAR MI? ? ? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",1623
|
|
|
nazim,"Beş Satırla... |
|
|
|
|
|
|
|
|
Annelerin ninnilerinden |
|
|
spikerin okuduğu habere kadar, |
|
|
yürekte, kitapta ve sokakta yenebilmek yalanı, |
|
|
anlamak, sevgilim, o, bir müthiş bahtiyarlık, |
|
|
anlamak gideni ve gelmekte olanı. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",214
|
|
|
nazim,"Bir Ayrılış Hikayesi... |
|
|
|
|
|
|
|
|
Erkek kadına dedi ki: |
|
|
-Seni seviyorum, |
|
|
ama nasıl, |
|
|
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp |
|
|
parmaklarımı kanatarak |
|
|
kırasıya |
|
|
çıldırasıya... |
|
|
Erkek kadına dedi ki: |
|
|
-Seni seviyorum, |
|
|
ama nasıl, |
|
|
kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz, |
|
|
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz, |
|
|
yüzde hudutsuz kere yüz... |
|
|
Kadın erkeğe dedi ki: |
|
|
-Baktım |
|
|
dudağımla, yüreğimle, kafamla; |
|
|
severek, korkarak, eğilerek, |
|
|
dudağına, yüreğine, kafana. |
|
|
Şimdi ne söylüyorsam |
|
|
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana.. |
|
|
Ve ben artık |
|
|
biliyorum: |
|
|
Toprağın - |
|
|
yüzü güneşli bir ana gibi - |
|
|
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini.. |
|
|
Fakat neyleyim |
|
|
saçlarım dolanmış |
|
|
ölmekte olan parmaklarına |
|
|
başımı kurtarmam kabil |
|
|
değil! |
|
|
Sen |
|
|
yürümelisin, |
|
|
yeni doğan çocuğun |
|
|
gözlerine bakarak.. |
|
|
Sen |
|
|
yürümelisin, |
|
|
beni bırakarak... |
|
|
Kadın sustu. |
|
|
SARILDILAR |
|
|
Bir kitap düştü yere... |
|
|
Kapandı bir pencere... |
|
|
AYRILDILAR... |
|
|
|
|
|
|
|
|
",925
|
|
|
nazim,"Bir Dakika |
|
|
|
|
|
|
|
|
Deniz durgun göl gibi, gitgide genişliyor |
|
|
Sular kayalıklarda nurdan izler işliyor, |
|
|
Engine sarkan gökler baştan başa yıldızlı.. |
|
|
Şimdi göğsümde kalbim çarpıyor hızlı hızlı. |
|
|
|
|
|
Göklerden bir yıldızın gölgesi düşmüş suya |
|
|
Dalmış suyun koynunda bir gecelik uykuya |
|
|
Bazan uzunlaşıyor, bazan da kıvranıyor |
|
|
Durgun suyun altında bir mum gibi yanıyor |
|
|
|
|
|
Yakın olayım diye bu gökten gelen ize |
|
|
Öyle eğilmişim ki kayalardan denize |
|
|
Alnımdan düşen saçlar yorulmuş suya değdi |
|
|
Baktım geniş ufuklar başımın üstündeydi |
|
|
|
|
|
Bilemem nasıl oldu geldi ki öyle bir an |
|
|
Yenilmez bir haz duyup denize atılmaktan |
|
|
Kurtulmak ne kolaymış faniliğimden dedim |
|
|
Doğruldum atılırken bir dakika titredim |
|
|
|
|
|
Bir dakika sonsuzluk doldu taştı gönlümden |
|
|
Bir dakika bir ömrü kurtarmıştı ölümden. |
|
|
|
|
|
|
|
|
",781
|
|
|
nazim,"Bir Fikir |
|
|
|
|
|
|
|
|
Ne güzel denilen bir yüze değil, |
|
|
Sevdaya vurgundur benim bu gönlüm. |
|
|
Geceye, mehtaba, gündüze değil, |
|
|
Hayata bağlıdır kalbdeki düğüm. |
|
|
Göğsüme hangi renk saçlar yayılsa, |
|
|
Kalbimi saracak gölge aynıdır, |
|
|
O ruh, Kabe'de de secdeyi kılsa, |
|
|
Dua'nın gittiği ülke aynıdır. |
|
|
|
|
|
|
|
|
",289
|
|
|
nazim,"Bir Gemici Türküsü... |
|
|
|
|
|
|
|
|
Rüzgâr, |
|
|
yıldızlar |
|
|
ve su. |
|
|
Bir Afrika rüyasının uykusu |
|
|
düşmüş dalgalara. |
|
|
Işıltılı, kara |
|
|
bir yelken gibi ince |
|
|
direğinde geminin. |
|
|
Geçmekteyiz içinden |
|
|
bir sayısız |
|
|
bir uçsuz bucaksız yıldızlar âleminin. |
|
|
|
|
|
Yıldızlar |
|
|
rüzgâr |
|
|
ve su. |
|
|
Başüstünde bir gemici korosu |
|
|
su gibi, rüzgâr gibi, yıldızlar gibi bir türkü söylüyor, |
|
|
yıldızlar gibi |
|
|
rüzgâr gibi |
|
|
su gibi bir türkü. |
|
|
Bu türkü diyor ki, «Korkumuz yok! |
|
|
İnmedi bir gün bile gözlerimize |
|
|
bir kış akşamı gibi karanlığı korkunun.» |
|
|
Bu türkü |
|
|
diyor ki, |
|
|
«Bir gülüşün ateşiyle yakmasını biliriz |
|
|
ölümün önünde sigaramızı.» |
|
|
Bu türkü |
|
|
diyor ki, |
|
|
«Çizmişiz rotamızı |
|
|
dostların alkışlarıyla değil |
|
|
gıcırtısıyla düşmanın |
|
|
dişlerinin.» |
|
|
Bu türkü diyor ki, «Dövüşmek..» |
|
|
Bu türkü diyor ki, «Işıklı büyük |
|
|
ışıklı geniş ve sınırsız bir limana |
|
|
dümen suyumuzda sürüklemek denizi..» |
|
|
Bu türkü diyor ki, «Yıldızlar |
|
|
rüzgâr |
|
|
ve su...» |
|
|
|
|
|
Başüstünde bir gemici korosu |
|
|
bir türkü söylüyor; |
|
|
yıldızlar gibi |
|
|
rüzgâr gibi, |
|
|
su gibi bir türkü.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
",1008
|
|
|
nazim,"Bir Komik Adem |
|
|
|
|
|
|
|
|
Gözleri, kulakları, elleri, ayaklarıyla, |
|
|
han hamam, apartıman ve konaklarıyla, |
|
|
çatal, bıçak, tabak ve bardaklarıyla, |
|
|
16 sayfaları, baskı makinaları-tanklarıyla, |
|
|
yamak ve yardaklarıyla |
|
|
hücuma kalktılar! .. |
|
|
hele içlerinde öyle bir tanesi var, |
|
|
öyle bir tanesi var ki: |
|
|
İnsanın yüzüne öyle bakar, |
|
|
Öyle melûl bakar ki: |
|
|
toka edersin eline papelini. |
|
|
Ve sıkar sıkmaz onun belini |
|
|
sivri dilli, zilli bir bebek gibi çırpar elini.. |
|
|
|
|
|
O komik bir âdemdir. |
|
|
Portakal oğlu zâdemdir. |
|
|
* |
|
|
|
|
|
Han, hamam, apartıman ve konaklarınızla, |
|
|
çatal, bıçak, tabak ve bardaklarınızla, |
|
|
yamak ve yardaklarınızla |
|
|
hücuma kalktınız! |
|
|
Hak varsa eğer, |
|
|
hücuma kalkmak hakkınız.. |
|
|
|
|
|
Efendiler, |
|
|
ikinizle teker teker |
|
|
paylaştık kozumuzu! |
|
|
şimdi sıra onun, |
|
|
gelsin o! ! |
|
|
Gel. |
|
|
Sen: |
|
|
İtlerini öne itip |
|
|
karanlıkta yol kesen |
|
|
hatip! ! ! |
|
|
|
|
|
Sen: |
|
|
Beşinci Mehmedin saltanatını, |
|
|
Halifenin altın nallı kır atını, |
|
|
papellerin kat katını |
|
|
ve teneke suratını, |
|
|
doldurup torbana |
|
|
sıska sırtında taşıyorsun.. |
|
|
|
|
|
Torbanı doldurmak için yaşıyorsun. |
|
|
Bana gelince |
|
|
ben: |
|
|
geniş omuzlarımda dimdik bir kelle taşıyorum. |
|
|
Ve yaşıyorum: |
|
|
kellemin |
|
|
içindeki |
|
|
için.. |
|
|
Farkındayım niçin: |
|
|
kan |
|
|
fışkırıyor |
|
|
bana bakan |
|
|
'ateş feşan? ! ' |
|
|
gözlerinden... |
|
|
Ve niçin: |
|
|
cümleler ezberlemişsin |
|
|
Fehim Paşanın sözlerinden... |
|
|
|
|
|
Fehim Paşanın hayrülhalefi, |
|
|
bize sökmez afi.. |
|
|
Çıkmak istediğim yaldızlı merdiven yok. |
|
|
Kalbimin elinde ipekli eldiven yok.. |
|
|
Çıplak bir yumruk gibi kalbimi soymuşum. |
|
|
Kellemin |
|
|
içindeki |
|
|
için, |
|
|
kellemi koymuşum.. |
|
|
Sen... |
|
|
Hayır... |
|
|
Seninle böyle konuşmak istemem.. |
|
|
Hem, |
|
|
ben ki yegâne asaleti |
|
|
dişli düşmanla boğuşmakta bulanım, |
|
|
seninle boğuşmak istemem.. |
|
|
Sen bir komik âdemsin. |
|
|
Portakal Oğlu zâdemsin. |
|
|
toka ederler papelini, |
|
|
sıkarlar senin belini, |
|
|
sivri dilli, zilli bir bebek gibi çırparsın elini. |
|
|
Sen bir komik âdemsin! .. |
|
|
Sen... |
|
|
Fehim Paşanın hayrülhalefi......................... |
|
|
Bu kadarı kafi....... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",1916
|
|
|
nazim,"Biz |
|
|
|
|
|
|
|
|
kulede bir başına bir adam oturur |
|
|
önünde milyonlarca düğme var |
|
|
düğmenin birine bastı mıydı |
|
|
bizlerden biri ya kolunu kaldırır |
|
|
ya adam öldürür |
|
|
ya çişini eder |
|
|
|
|
|
tereci tere satar |
|
|
biz vatan satarız |
|
|
|
|
|
biz kurşuna dizeriz düşünceyi |
|
|
hiçbir şey düşünmiyeceksin |
|
|
hatta hiçbir şey düşünmediğini bile |
|
|
|
|
|
bir ilacımız var bizim |
|
|
şırınga ettik mi insana |
|
|
istediğimizi söyletiriz |
|
|
|
|
|
biz insan eti yeriz |
|
|
pek güzel oluyor nohutlu yahnisi |
|
|
|
|
|
ucu kurşunlu kırbaca pek meraklıyız |
|
|
|
|
|
kapıya şapkanı as |
|
|
gir içeriye |
|
|
yat karımızla |
|
|
biz görünce şapkayı |
|
|
döner gideriz rahatsız olmayın diye |
|
|
|
|
|
çocuklarımız |
|
|
kıçlarına etiket yapıştırılır |
|
|
piçhanelerde yetiştirilir |
|
|
|
|
|
yatağa yatmadan |
|
|
yastığın altına bak |
|
|
oraya girmiş olabilir bizlerden biri |
|
|
|
|
|
geçenlerde güneş tutuldu ya |
|
|
bu fesatlığı da biz yaptık |
|
|
propaganda kuvvetiyle |
|
|
|
|
|
en iyisi bizi asmak |
|
|
bizi kesmek |
|
|
hapislere atmak bizi |
|
|
bizi atomlamaktır |
|
|
|
|
|
|
|
|
",894
|
|
|
nazim,"Bulut mu Olsam |
|
|
|
|
|
|
|
|
Denizin üstünde ala bulut |
|
|
yüzünde gümüş gemi |
|
|
içinde sarı balık |
|
|
dibinde mavi yosun |
|
|
kıyıda bir çıplak adam |
|
|
durmuş düşünür. |
|
|
|
|
|
Bulut mu olsam, |
|
|
gemi mi yoksa? |
|
|
Balık mı olsam, |
|
|
yosun mu yoksa? .. |
|
|
Ne o, ne o, ne o. |
|
|
Deniz olunmalı, oğlum, |
|
|
bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",314
|
|
|
necip,"Allah Derim |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin; |
|
|
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem! |
|
|
İsterseniz hayat aşını verin; |
|
|
Sayılı nimetler bal olsa yemem! |
|
|
|
|
|
Ey akıl, nasıl delinmez küfen? |
|
|
Ebedi oluşun urbası kefen! |
|
|
Kursa da boşluğa asma köprü, fen, |
|
|
Allah derim, başka hiçbir şey demem! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",291
|
|
|
necip,"Anneme Mektup |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli, |
|
|
Her gün biraz daha süzülmekteyim. |
|
|
Her gece, içinde mermer döşeli, |
|
|
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim. |
|
|
Böylece bir lâhza kaldığım zaman, |
|
|
Geceyi koynuma aldığım zaman, |
|
|
Gözlerim kapanıp daldığım zaman, |
|
|
Yeniden yollara düzülmekteyim. |
|
|
Son günüm yaklaştı görünesiye, |
|
|
Kalmadı bir adım yol ileriye; |
|
|
Yüzünü görmeden ölürsem diye, |
|
|
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",411
|
|
|
necip,"Aynadaki Halime |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Akmayan yaşlarla sıcacık yüzün; |
|
|
Yavrum, bugün seni pek ölgün gördüm. |
|
|
Gözünde bir küçük noktadır hüzün, |
|
|
Neş'eni ne bugün, ne de dün gördüm. |
|
|
Eğri dallar gibi halsiz, yorgunsun, |
|
|
Birikmiş sulardan daha durgunsun, |
|
|
Görünmez bıçakla içten vurgunsun, |
|
|
Seni öz yurdunda bir sürgün gördüm. |
|
|
Geçti bir cenaze peşinde ömrüm; |
|
|
Bilemem, vardığın neresi, bugün? |
|
|
Hergün yürüdüğün kadar yürüdün, |
|
|
Arkasından kendi ölünün; gördüm. |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Vatanımda sular akar, başıboş; |
|
|
Herkes, birbirini kakar, başıboş. |
|
|
|
|
|
Bozkırlardan topal bir tren geçer; |
|
|
Çocuk, merkep, öküz bakar, başıboş. |
|
|
|
|
|
Yanmaz da yürekler, güneşe atsan; |
|
|
Bir kibrit, bir orman yakar, başıboş. |
|
|
|
|
|
Tarih, kutuplara kaçmış bir fener, |
|
|
Buz denizlerinde çakar başıboş. |
|
|
|
|
|
Yirmi dokuz harfte sözde aydınlar, |
|
|
Yafta yazar, isim takar, başıboş. |
|
|
|
|
|
Allah'ım sen acı bu saf millete! |
|
|
Akşam yatar, sabah kalkar, başıboş. |
|
|
|
|
|
",436
|
|
|
necip,"Canım İstanbul |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar; |
|
|
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar. |
|
|
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim; |
|
|
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim. |
|
|
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur; |
|
|
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur. |
|
|
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale, |
|
|
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale. |
|
|
|
|
|
İstanbul benim canım; |
|
|
Vatanım da vatanım... |
|
|
İstanbul, |
|
|
İstanbul... |
|
|
|
|
|
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik; |
|
|
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik... |
|
|
Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at; |
|
|
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat... |
|
|
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare; |
|
|
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?.. |
|
|
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet; |
|
|
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet... |
|
|
|
|
|
O manayı bul da bul! |
|
|
İlle İstanbul'da bul! |
|
|
İstanbul, |
|
|
İstanbul... |
|
|
|
|
|
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği; |
|
|
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği. |
|
|
Oynak sular yalının alt katına misafir; |
|
|
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir. |
|
|
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar, |
|
|
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar... |
|
|
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi? |
|
|
Cumbalı odalarda inletir ""Katibim""i... |
|
|
|
|
|
Kadını keskin bıçak, |
|
|
Taze kan gibi sıcak. |
|
|
İstanbul, |
|
|
İstanbul... |
|
|
|
|
|
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler! |
|
|
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler... |
|
|
Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu, |
|
|
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu. |
|
|
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından |
|
|
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından. |
|
|
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar; |
|
|
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar... |
|
|
|
|
|
Gecesi sünbül kokan |
|
|
Türkçesi bülbül kokan, |
|
|
İstanbul, |
|
|
İstanbul.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bilmem, kaçı kaç geçe, |
|
|
Bilmem, kaça kaç kala, |
|
|
Ya erkence, ya geçce, |
|
|
Sıram gelir hoppala! |
|
|
|
|
|
Altımda gacır gucur, |
|
|
Kişner durur cansız at... |
|
|
İşte servili çukur; |
|
|
Ve ölümsüz hakikat! |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Lafımın dostusunuz, çilemin yabancısı, |
|
|
Yok mudur, sizin köyde, çeken fikir sancısı? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kalbim bir çiçektir, gündüzler ölgün; |
|
|
Gelin, gelin, onu açın geceler! |
|
|
Beni yadedermiş gibi, bütün gün |
|
|
Ötün kulağımda, çın çın geceler! |
|
|
|
|
|
Geceler çekmeyin benim için hüzün, |
|
|
Gelin siz, ruhumu tenimden süzün; |
|
|
Bırakın naşımı yerde gündüzün, |
|
|
Gölgemi alın da kaçın geceler! |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sokaktayım kimsesiz bir sokak ortasında, |
|
|
Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum. |
|
|
Yolumun karanlığa saplanan noktasında, |
|
|
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum. |
|
|
|
|
|
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık. |
|
|
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar. |
|
|
İn-cin uykuda bir tek iki yoldaş uyanık. |
|
|
Biri benim bir de serseri kaldırımlar. |
|
|
|
|
|
İçimde damla damla bir korku birikiyor, |
|
|
Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler, |
|
|
Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor. |
|
|
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler. |
|
|
|
|
|
Kaldırımlar, çilekeş insanların annesi, |
|
|
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır. |
|
|
Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi, |
|
|
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir insandır. |
|
|
|
|
|
Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta. |
|
|
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum... |
|
|
Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta, |
|
|
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum. |
|
|
|
|
|
Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin, |
|
|
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler... |
|
|
Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin. |
|
|
Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler. |
|
|
|
|
|
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim! |
|
|
Gündüzler size kalsın verin karanlıkları. |
|
|
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim. |
|
|
Örtün üstüme örtün serin karanlıkları. |
|
|
|
|
|
Uzanıverse başım taşlara boydan boya, |
|
|
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi. |
|
|
Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya. |
|
|
Ölse kaldırımların bu kara sevdalı eşi. |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Deryada sonsuzluğu zikretmeye ne zahmet! |
|
|
Al sana, derya gibi sonsuz Karacaahmet! |
|
|
Göbeğinde yalancı şehrin, sahici belde; |
|
|
Ona sor, gidenlerden kalan şey neymiş elde? |
|
|
Mezar, mezar, zıtların kenetlendiği nokta; |
|
|
Mezar, mezar, varlığa yol veren geçit, yokta... |
|
|
Onda sırların sırrı: Bulmak için kaybetmek. |
|
|
Parmakların saydığı ne varsa hep tüketmek. |
|
|
Varmak o iklime ki, uğramaz ihtiyarlık; |
|
|
Ebedi gençliğin taht kurduğu yer, mezarlık. |
|
|
Ebedi gençlik ölüm, desem kimse inanmaz; |
|
|
Taş ihtiyarlar, servi çürür, ölüm yıpranmaz. |
|
|
Karacaahmet bana neler söylüyor, neler! |
|
|
Diyor ki, viran olmaz tek bucak, viraneler, |
|
|
Zaman deli gömleği, onu yırtan da ölüm; |
|
|
Ölümde yekpare an, ne kesiklik, ne bölüm... |
|
|
Hep olmadan hiç olmaz, hiçin ötesinde hep; |
|
|
Bu mu dersin, taşlarda donmuş sükuta sebep? |
|
|
Kavuklu, başörtülü, fesli, başaçık taşlar; |
|
|
Taşlara yaslanmış da küflü kemikten başlar, |
|
|
Kum dolu gözleriyle süzüyor insanları; |
|
|
Süzüyor, sahi diye toprağa basanları. |
|
|
Onlar ki, her nefeste habersiz öldüğünden, |
|
|
Gülüp oynamaktalar, gelir gibi düğünden. |
|
|
Onlar ki, sıfırlarda rakamları bulmuşlar, |
|
|
Fikirden kurtularak, ölümden kurtulmuşlar. |
|
|
Söyle Karacaahmet, bu ne acıklı talih! |
|
|
Taşlarına kapanmış, ağlıyor koca tarih! |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya; |
|
|
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya. |
|
|
|
|
|
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak; |
|
|
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak. |
|
|
|
|
|
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir |
|
|
Oluklar çift; birinden nur akar, birinden kir. |
|
|
|
|
|
Akışta denetlenmiş, büyük, küçük, kainat; |
|
|
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat! |
|
|
|
|
|
Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne, |
|
|
Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine; |
|
|
|
|
|
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için. |
|
|
Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin? |
|
|
|
|
|
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur, |
|
|
Sırtına Sakarya'nın, Türk tarihi vurulur. |
|
|
|
|
|
Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük? |
|
|
Bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük!.. |
|
|
|
|
|
Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya! |
|
|
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya? |
|
|
|
|
|
İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal; |
|
|
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal. |
|
|
|
|
|
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan; |
|
|
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan; |
|
|
|
|
|
Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu an; |
|
|
Kehkeşanlara kaçmış eski günleri an! |
|
|
|
|
|
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu; |
|
|
Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu? |
|
|
|
|
|
Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna; |
|
|
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna? |
|
|
|
|
|
Mermerlerin nabzında hala çarpar mı tekbir? |
|
|
Bulur mu deli rüzgar o sedayı: Allah bir! |
|
|
|
|
|
Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler; |
|
|
Sakarya, kandillere katran döktü geceler. |
|
|
|
|
|
Vicdan azabına es, kayna kayna Sakarya, |
|
|
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya! |
|
|
|
|
|
İnsan üçbeş damla kan, ırmak üçbeş damla su; |
|
|
Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu. |
|
|
|
|
|
Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek; |
|
|
Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek? |
|
|
|
|
|
Kafdağını aşsalar, belki çeker de bir kıl! |
|
|
Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl! |
|
|
|
|
|
Sakarya, saf çocuğu, masum Anadolu'nun, |
|
|
Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun! |
|
|
|
|
|
Sen ve Ben, gözyaşıyla ıslanmış hamurdanız; |
|
|
Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız! |
|
|
|
|
|
Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader; |
|
|
Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider! |
|
|
|
|
|
Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz; |
|
|
Sen kıvrıl, ben gideyim, son Peygamber kılavuz! |
|
|
|
|
|
Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya; |
|
|
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya!.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Anladım işi, sanat Allah'ı aramakmış; |
|
|
Marifet bu, gerisi yalnız çelik-çomakmış... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",103
|
|
|
necip,"Sen |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Senden, senden, hep senden, |
|
|
Akisler aynalarda, |
|
|
Göğe çıksam mahzenden; |
|
|
Hasretim turnalardan. |
|
|
|
|
|
Seni buldun bulduysam; |
|
|
Gökten bir davet duysam |
|
|
Ben ki, suçumu yuysam, |
|
|
Su biter kurnalarda. |
|
|
|
|
|
Garibe sensin vatan, |
|
|
Nur yurdunu aratan |
|
|
Sensin, sensin yaratan, |
|
|
Rahmetli analarda. |
|
|
|
|
|
",282
|
|
|
necip,"Sonsuzluk Kervanı |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sonsuzluk Kervanı, ""peşinizde ben, |
|
|
Üc ayakla seken topal köpeğim!"" |
|
|
Bastığınız yeri taş taş öpeyim. |
|
|
Bir kırıntı yeter, kereminizden! |
|
|
Sonsuzluk Kervanı, peşinizde ben... |
|
|
|
|
|
Gidiyor, gidiyor, nurdan heykeller... |
|
|
Ufuk önlerinde bayrak kulesi. |
|
|
Bu gidenler Altun Kol Silsilesi; |
|
|
Ölçüden, ahenkten daha güzeller. |
|
|
Gidiyor, gidiyor, nurdan heykeller... |
|
|
|
|
|
Sonsuzluk Kervanı, istemem azat! |
|
|
Köleniz olmakmış gerçek hürriyet. |
|
|
Ölmezi bulmaksa biricik niyet; |
|
|
Bastığınız yerde ebedi hasat. |
|
|
Sonsuzluk Kervanı, istemem azat... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",537
|
|
|
necip,"Şehirlerin Dışından |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kalk, arkadaş, gidelim |
|
|
Dereler yoldaşımız, |
|
|
Dağlar omuzdaşımız. |
|
|
Dünyayı seyredelim, |
|
|
Şehirlerin dışından. |
|
|
Esmerden, sarışından, |
|
|
Kaçalım, kurtulalım |
|
|
Haydi yürü, bulalım, |
|
|
Kat kat çıkmış evlerin, |
|
|
O cam gözlü devlerin |
|
|
Gizlediği alemi |
|
|
Bir tüy gibi yel alsın, |
|
|
Bir dal gibi sel alsın, |
|
|
Bizden, menhus elemi. |
|
|
Attığımız naralar, |
|
|
Yol açsın karanlıkta. |
|
|
Çeksin bizi mağaralar, |
|
|
Bir derin ormanlıkta. |
|
|
Öttürüp sert bir ıslık, |
|
|
Yılanları çagralım. |
|
|
Peşinden çığlık çığlık, |
|
|
Çakallara bağralım, |
|
|
Ötelim baykuşlarla. |
|
|
Kızıl akşam üstleri, |
|
|
Hicret eden kuşlarla, |
|
|
Sema, deniz ve yeri, |
|
|
Çepçevre, iklim iklim, |
|
|
Dolaşalım, gezelim |
|
|
Yollar bizden bir izdir, |
|
|
Ne duysak sesimizdir, |
|
|
Ne görsek benzer bize. |
|
|
Hiç şaşmayan bir saat |
|
|
Gibi işler tabiat, |
|
|
Uyarak kalbimize |
|
|
Mevsimler boğum boğum,, |
|
|
Zamanın ipliğinde. |
|
|
Başı görünmez doğum, |
|
|
Sonu ölçülmez hayat... |
|
|
Hayvan, nebat ve cemat, |
|
|
Hepsi ilk gençliğinde. |
|
|
Ölen ölür, yıpranmaz; |
|
|
Giden gider, aranmaz. |
|
|
Böyle geçer ömrümüz, |
|
|
Bir gün gelir, ölürüz. |
|
|
Haberimiz olmadan. |
|
|
Ve o zaman, o zaman, |
|
|
Hayat neymiş görürsün |
|
|
Bırak, keyfini sürsün, |
|
|
Şehirlerin, köleler |
|
|
Yeter bizi tuttuğu |
|
|
Tükensin velveleler |
|
|
Kalk arkadaş, gidelim |
|
|
İnsanın unuttuğu |
|
|
Allah'ı zikredelim; |
|
|
Gül ve sümbül hırkamız, |
|
|
Sullar, kuşlar, halkamız... |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Zindan iki hece. Mehmed'im lafta! |
|
|
Baba katiliyle baban bir safta! |
|
|
Bir de geri adam, boynunda yafta... |
|
|
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im! |
|
|
Kavuşmak mı?.. Belki... Daha ölmedim! |
|
|
|
|
|
Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli, |
|
|
Kırmızı tuğlalar altı köşeli. |
|
|
Bu yol da tutuktur hapse düşeli... |
|
|
Git ve gel... Yüz adım... Bin yıllık konak |
|
|
Ne ayak dayanır buna, ne tırnak! |
|
|
|
|
|
Bir alem ki, gökler boru içinde. |
|
|
Akıl almazların zoru içinde |
|
|
Üstüste sorular soru içinde. |
|
|
Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu? |
|
|
Buradan insan mı çıkar, tabut mu? |
|
|
|
|
|
Bir idamlık Ali vardı, asıldı |
|
|
Kaydını düştüler, mühür basıldı. |
|
|
Geçti gitti, birkaç günlük fasıldı |
|
|
Ondan kalan, boynu bükük ve sefil; |
|
|
Bahçeye diktiği üç beş karanfil... |
|
|
|
|
|
Müdür bey dert dinler, bugün ""maruzat""! |
|
|
Çatık kaş... Hükümet dedikleri zat... |
|
|
Beni Allah tutmuş kim eder azat? |
|
|
Anlamaz; yazısız, pulsuz dilekçem... |
|
|
Anlamaz! ruhuma geçti bilekçem! |
|
|
|
|
|
Saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil |
|
|
Sayım var, maltada hizaya dizil! |
|
|
Tek yekün içinde yazıl ve çizil! |
|
|
İnsanlar zindanda birer kemmiyet; |
|
|
Urbalarla kemik, mintanlarla et. |
|
|
|
|
|
Somurtuş ki bıçak, nara ki tokat; |
|
|
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat... |
|
|
Yalnız seccademin yönünde şefkat |
|
|
Beni kimsecikler okşamaz madem |
|
|
Öp beni alnımdan, sen seccadem! |
|
|
|
|
|
Çaycı getir ilaç kokulu çaydan! |
|
|
Dakika düşelim, senelik paydan! |
|
|
Zindanda dakika farksız aydan |
|
|
Karıştır çayını zaman erisin |
|
|
Köpük köpük, duman duman erisin! |
|
|
|
|
|
Peykeler, duvara mıhlı peykeler |
|
|
Duvarda, başlardan yağlı lekeler |
|
|
Gömülmüş duvara, baş baş gölgeler... |
|
|
Duvar, katil duvar yolumu biçtin |
|
|
Kanla dolu sünger... Beynimi içtin |
|
|
|
|
|
Sükut... Kıvrım kıvrım uzaklık uzar |
|
|
Tek nokta seçemez dünyada nazar |
|
|
Yerinde mi acep, ölü ve mezar? |
|
|
Yeryüzü boşaldı habersiz miyiz? |
|
|
Güneşe göç var da, kalan biz miyiz? |
|
|
|
|
|
Ses demir, su demir ve ekmek demir... |
|
|
İstersen demirde muhali kemir. |
|
|
Ne gelir ki elden, kader bu, emir... |
|
|
Garip pencerecik, küçük daracık; |
|
|
Dünyaya kapalı, Allah'a açık |
|
|
|
|
|
Dua, dua eller karıncalanmış; |
|
|
Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış |
|
|
Gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış |
|
|
Bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu |
|
|
İplik ki incecik, örer boşluğu |
|
|
Ana rahmi zahir, şu bizim koğuş |
|
|
Karanlığında nur, yeniden doğuş... |
|
|
Sesler duymaktayım; Davran ve boğuş! |
|
|
Sen bir devsin, yükü ağırdır devin! |
|
|
Kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin! |
|
|
|
|
|
Mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte! |
|
|
Ölsek de sevinin, eve dönsek de! |
|
|
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte! |
|
|
Yarın elbet bizim, elbet bizimdir! |
|
|
Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir! |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kaç mevsim bekleyim daha kapında, |
|
|
Ayağımda zincir, boynumda kement? |
|
|
Beni de, piştiğin bela kabında, |
|
|
Kaynata kaynata buhara kalbet. |
|
|
|
|
|
Bekletme Yunus'um, bozuldu bağlar, |
|
|
Düşüyor yapraklar, geçiyor çağlar; |
|
|
Veriyor, ayrılık dolu semalar, |
|
|
İçime bayıltan, acı bir lezzet. |
|
|
|
|
|
Rüzgara bir koku ver ki, hırkandan; |
|
|
Geleyim, izine doğru arkandan; |
|
|
Bırakmam, tutmuşum artık yakandan, |
|
|
Medet ey şairim, Yunus'um medet! |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Elimde, sükutun nabzını dinle, |
|
|
Dinle de gönlümü alıver gitsin! |
|
|
Saçlarımdan tutup, kör gözlerinle, |
|
|
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin! |
|
|
|
|
|
Yürü, gölgen seni uğurlamakta, |
|
|
Küçülüp küçülüp kaybol ırakta, |
|
|
Yolu tam dönerken arkana bak da, |
|
|
Köşede bir lahza kalıver gitsin! |
|
|
|
|
|
Ümidim yılların seline düştü, |
|
|
Saçının en titrek teline düştü, |
|
|
Kuru bir yaprak gibi eline düştü, |
|
|
İstersen rüzgara salıver gitsin! |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tahtadan yapılmış bir uzun kutu; |
|
|
Baş tarafı geniş, ayak ucu dar. |
|
|
Çakanlar bilir ki, bu boş tabutu, |
|
|
Yarın kendileri dolduracaklar. |
|
|
|
|
|
Her yandan küçülen bir oda gibi, |
|
|
Duvarlar yanaşmış, tavan alçalmış. |
|
|
Sanki bir taş bebek kutuda gibi, |
|
|
Hayalim, içinde uzanmış kalmış. |
|
|
|
|
|
Cılız vücuduma tam görünse de, |
|
|
İçim, bu dar yere sığılmaz diyor. |
|
|
Geride kalanlar hep dövünse de, |
|
|
İnsan birer birer yine giriyor. |
|
|
|
|
|
Ölenler yeniden doğarmış; gerçek! |
|
|
Tabut değildir bu, bir tahta kundak. |
|
|
Bu ağır hediye kime gidecek, |
|
|
Çakılır çakılmaz üstüne kapak? |
|
|
|
|
|
|
|
|
necip, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
İki yıldız arası göğe asılı hamak... |
|
|
Uyku, uyku... Zamansız ve mekansız, uyumak. |
|
|
|
|
|
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı; |
|
|
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı. |
|
|
|
|
|
İlgisizlik, herşeyden kesilmiş ilgisizlik; |
|
|
Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik. |
|
|
|
|
|
Usandım boş yere hep gitmelerden, gelmelerden; |
|
|
Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden! |
|
|
|
|
|
Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık; |
|
|
Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık. |
|
|
|
|
|
Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri; |
|
|
Raflarda toza batmış peygamberlerden bildiri. |
|
|
|
|
|
Her gün yalnız namazdan namaza uyanayım; |
|
|
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım! |
|
|
|
|
|
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla! |
|
|
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla.
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ne tuhaftır Ali Rıza ile |
|
|
Ahmed'in hikayesi |
|
|
Birisi köyde oturur |
|
|
Birisi şehirde |
|
|
Ve her sabah |
|
|
Şehirdeki köye gider |
|
|
Köydeki şehire |
|
|
|
|
|
",168
|
|
|
oveli,"Aşk Resmi Geçidi |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Birincisi o incecik, o dal gibi kız, |
|
|
Şimdi galiba bir tüccar karısı. |
|
|
Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir. |
|
|
Ama yine de görmeyi çok isterim, |
|
|
Kolay mı? İlk göz ağrısı. |
|
|
|
|
|
İkincisi Münevver Abla, benden büyük |
|
|
Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları |
|
|
Gülmekten katılırdı, okudukça. |
|
|
Bense bugünmüş gibi utanırım |
|
|
O mektupları hatırladıkça. |
|
|
|
|
|
.............. çıkar |
|
|
.............. dururduk mahallede |
|
|
......................... halde |
|
|
............ yan yana yazılırdı duvarlara |
|
|
................... yangın yerlerinde. |
|
|
|
|
|
Dördüncüsü azgın bir kadın, |
|
|
Açık saçık şeyler anlatırdı bana. |
|
|
Bir gün de önümde soyunuverdi |
|
|
Yıllar geçti aradan, unutamadım, |
|
|
Kaç defa rüyama girdi. |
|
|
|
|
|
Beşinciyi geçip altıncıya geldim. |
|
|
Onun adı da Nurinnisa. |
|
|
Ah güzelim |
|
|
Ah esmerim |
|
|
Ah |
|
|
Canımın içi Nurinnisa. |
|
|
|
|
|
Yedincisi, Aliye, kibar bir kadın. |
|
|
Ama ben pek varamadım tadına. |
|
|
Bütün kibar kadınlar gibi |
|
|
Küpe fiyatına, kürk fiyatına. |
|
|
|
|
|
Sekizinci de o bokun soyu. |
|
|
Elin karısında namus ara, |
|
|
Kendinde arandı mı küplere bin. |
|
|
Üstelik ....... |
|
|
Yalanın düzenin bini bir para. |
|
|
|
|
|
Ayten'di dokuzuncunun adı. |
|
|
İş başında şunun bunun esiri, |
|
|
Ama bardan çıktı mı, |
|
|
Kiminle isterse onunla yatar. |
|
|
|
|
|
Onuncusu akıllı çıktı |
|
|
....... gitti ......... |
|
|
Ama haksız da değildi hani. |
|
|
Sevişmek zenginlerin harcıymış |
|
|
İşsizlerin harcıymış. |
|
|
İki gönül bir olunca |
|
|
Samanlik seyranmış ama, |
|
|
İki çıplak da, olsa olsa, |
|
|
Bir hamama yakışırmış. |
|
|
|
|
|
İşine bağlı bir kadındı on birinci, |
|
|
Hoş, olmasın da ne yapsın, |
|
|
Bir zalimin yanında gündelikçi. |
|
|
.........leksandra |
|
|
Geceleri odama gelir, |
|
|
Sabahlara kadar kalır. |
|
|
Konyak içer sarhoş olur, |
|
|
Sabahı da işbaşı yapardı şafakla. |
|
|
|
|
|
Gelelim sonuncuya. |
|
|
Hiçbirine bağlanmadım |
|
|
Ona bağlandığım kadar. |
|
|
Sade kadın değil, insan. |
|
|
Ne kibarlık budalası, |
|
|
Ne malda mülkte gözü var. |
|
|
Hür olsak der, |
|
|
Eşit olsak der. |
|
|
İnsanları sevmesini bilir |
|
|
Yaşamayı sevdiği kadar. |
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tüyden hafif olurum böyle sabahlar |
|
|
Karşı damda bir güneş parçası, |
|
|
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar; |
|
|
Bağıra çağıra düşerim yollara; |
|
|
Döner döner durur başım havalarda. |
|
|
|
|
|
Sanırım ki günler hep güzel gidecek; |
|
|
Her sabah böyle bahar; |
|
|
Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum. |
|
|
Derim ki: ""Sıkıntılar duradursun!"" |
|
|
Şairliğimle yetinir, |
|
|
Avunurum. |
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bedava yaşıyoruz, bedava; |
|
|
Hava bedava, bulut bedava; |
|
|
Dere tepe bedava; |
|
|
Yağmur çamur bedava; |
|
|
Otomobillerin dışı, |
|
|
Sinamaların kapısı, |
|
|
Camekanlar bedava; |
|
|
Peynir ekmek değil ama |
|
|
Acı su bedava; |
|
|
Kelle fiyatına hürriyet, |
|
|
Esirlik bedava; |
|
|
Bedava yaşıyoruz, bedava. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ben Orhan Veli |
|
|
""Yazık oldu Süleyman Efendiye"" |
|
|
Mısra-i meşhurunun mübdii.. |
|
|
Duydum ki merak ediyormuşsunuz, |
|
|
Hususi hayatımı, |
|
|
Anlatayım: |
|
|
Evvela adamım, yani |
|
|
Sirk hayvanı falan değilim. |
|
|
Burnum var, kulağım var, |
|
|
Pek biçimli olmamakla beraber. |
|
|
Bir evde otururum, |
|
|
Bir işte çalışırım. |
|
|
Ne başımda bulut gezdiririm, |
|
|
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet. |
|
|
Ne İngiliz kralı kadar |
|
|
Mütevaziyim, |
|
|
Ne de Celâl Bayar'ın |
|
|
Sabık ahır usağı gibi aristokrat. |
|
|
Ispanağı çok severim |
|
|
Puf böreğine hele |
|
|
Biterim |
|
|
Malda mülkte gözüm yoktur. |
|
|
Vallahi yoktur. |
|
|
Oktay Rıfat'la Melih Cevdet'tir |
|
|
En yakın arkadaşlarım. |
|
|
Bir de sevgilim vardır pek muteber; |
|
|
İsmini söyleyemem |
|
|
Edebiyat tarihçisi bulsun. |
|
|
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım, |
|
|
Meşgul olmadığım ehemmiyetsiz |
|
|
Sadece üdeba arasındadır. |
|
|
Ne bileyim, |
|
|
Belki daha bin bir huyum vardır. |
|
|
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya? |
|
|
Onlar da bunlara benzer. |
|
|
|
|
|
",877
|
|
|
oveli,"Bu Şehri Bırakmak |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bu şehirde yağmur altında dolaşılır |
|
|
Limandaki mavnalara bakıp |
|
|
Şarkılar mırıldanılır geceleri. |
|
|
Bu şehrin sokakları çoktur, |
|
|
Binlerce insan gelir gider sokaklarında.. |
|
|
Her akşam çayımı getiren |
|
|
Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen |
|
|
Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir. |
|
|
|
|
|
Bu şehirdedir |
|
|
Valsler, foksrotlar altında |
|
|
Şuman'dan, Bramsdan |
|
|
Parçalar çaldığı zaman dönüp |
|
|
Bana bakan ihtiyar piyanist. |
|
|
|
|
|
Doğduğum köye müşteri taşıyan |
|
|
Şirket vapurları bu şehirdedir. |
|
|
Hatıralarım bu şehirdedir. |
|
|
Sevdiklerim, |
|
|
Ölmüşlerimin mezarları. |
|
|
|
|
|
Bu şehirdedir işim gücüm, |
|
|
Ekmek param. |
|
|
Fakat bütün bunlara mukabil |
|
|
Yine budur başka bir şehirdeki |
|
|
Bir kadın yüzünden |
|
|
Bıraktığım şehir. |
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Düzüldü uçsuz bucaksız alay, |
|
|
Çıngıraklar çalar kapılarda. |
|
|
Düzüldü uçsuz bucaksız alay, |
|
|
Bak, son hasad başladı rüzgarda. |
|
|
|
|
|
Okundan ayrılmak üzere yay, |
|
|
Kuyuların ağzı genişledi. |
|
|
Okundan ayrılmak üzere yay, |
|
|
Korku ta kemiğime işledi. |
|
|
|
|
|
Savruluyor gökyüzünde buğday, |
|
|
Gölgeler uzaklaşıyor yerde. |
|
|
Savruluyor gökyüzünde buğday, |
|
|
Tanrım! tanrım! Bir deva bu derde. |
|
|
|
|
|
Düzüldü uçsuz bucaksız alay, |
|
|
Çıngıraklar çalar kapılarda. |
|
|
Düzüldü uçsuz bucaksız alay, |
|
|
Bak, son hasad başladı rüzgarda. |
|
|
|
|
|
Undan bize de pay, bize de pay, |
|
|
Koşun, buğday dağıtıyor Yusuf. |
|
|
Undan bize de pay, bize de pay, |
|
|
Çökmeden sonu gelmiyen kusuf. |
|
|
|
|
|
Eriyecek tencerede kalay, |
|
|
Çocuklar ağlaşmasınlar dağda. |
|
|
Eriyecek tencerede kalay, |
|
|
Yetişmiyecek Ömer imdada. |
|
|
|
|
|
Altında aynı eğer, aynı tay; |
|
|
Arayıcısı herkes bir sesin. |
|
|
Altında aynı eğer, aynı tay; |
|
|
seferi aynı köye herkesin. |
|
|
|
|
|
Artık kuruldu bu kervansaray, |
|
|
Boşuna düşünür ihtiyarlık. |
|
|
Artık kuruldu bu kervansaray, |
|
|
Şimdi seslerle dolu mezarlık. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kim söylemiş beni |
|
|
Süheyla'ya vurulmuşum diye? |
|
|
Kim görmüş, ama kim, |
|
|
Eleni'yi öptüğümü, |
|
|
Yüksekkaldırımda, güpegündüz? |
|
|
Melahat'i almışım da sonra |
|
|
Alemdar'a gitmişim, öyle mi? |
|
|
Onu sonra anlatırım, fakat |
|
|
Kimin bacağını sıkmışım tramvayda? |
|
|
Güya bir de Galataya dadanmışız; |
|
|
Kafaları çekip çekip |
|
|
Orada alıyormuşuz soluğu; |
|
|
Geç bunları, anam babam, geç; |
|
|
Geç bunları bir kalem; |
|
|
Bilirim ben yaptığımı. |
|
|
Ya o, Mualla'yı sandala atıp, |
|
|
Ruhumda hicranın'ı söyletme hikayesi? |
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
mektepten kaçıyorsun, |
|
|
kuş tutuyorsun, |
|
|
deniz kenarına gidip |
|
|
fena çocuklarla konuşuyorsun, |
|
|
duvarlara fena resimler yapıyorsun |
|
|
bir şey değil, |
|
|
beni de baştan çıkaracaksın, |
|
|
sen ne fena çocuksun. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dikilir köprü üzerine, |
|
|
Keyifle seyrederim hepinizi. |
|
|
Kiminiz kürek çeker, sıya sıya; |
|
|
Kiminiz midye çıkarır dubalardan; |
|
|
Kiminiz dümen tutar mavnalarda; |
|
|
Kiminiz cimacıdır halat başında; |
|
|
Kiminiz kuştur, uçar, şairane; |
|
|
Kiminiz balıktır, pırıl pırıl; |
|
|
Kiminiz vapur, kiminiz şamandıra; |
|
|
Kiminiz bulut, havalarda; |
|
|
Kiminiz çatanadır, kırdığı gibi bacayı, |
|
|
Sıp diye geçer Köprü'nün altından; |
|
|
Kiminiz düdüktür, öter; |
|
|
Kiminiz dumandır, tüter; |
|
|
Ama hepiniz, hepiniz... |
|
|
Hepiniz geçim derdinde. |
|
|
Bir ben miyim keyif ehli içinizde? |
|
|
Bakmayın, gün olur, ben de |
|
|
Bir şiir söylerim belki sizlere dair; |
|
|
Elime üç beş kuruş geçer; |
|
|
Karnım doyar benim de. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",655
|
|
|
oveli,"Gangster |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Şiir yazdım bunca senedir, |
|
|
Ne buldum? |
|
|
Eşkiyalık edeceğim bundan sonra. |
|
|
|
|
|
Haberi olsun yol kesenlerin: |
|
|
İş yok artık kendilerine |
|
|
Dağ başlarında. |
|
|
|
|
|
Mademki ekmeklerini alıyorum |
|
|
Ellerinden, |
|
|
Buyursunlar onlar da benim yerime. |
|
|
Munhal var edebiyat aleminde. |
|
|
|
|
|
",268
|
|
|
oveli,"Yaşıyor Musun? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Takmaya çalışırken kuyruğunu |
|
|
Birlikte yaptığımız şeytan uçurtmasının |
|
|
Görürdüm çırpınırdı ufacık kalbin. |
|
|
Hatırımdan bile geçmezdi |
|
|
Sana duyduklarımı söylemek. |
|
|
Acaba hala yaşıyor musun? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",212
|
|
|
oveli,"Harbe Giden |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Harbe giden sarı saçlı çocuk! |
|
|
Gene böyle güzel dön; |
|
|
Dudaklarında deniz kokusu, |
|
|
Kirpiklerinde tuz; |
|
|
Harbe giden sarı saçlı çocuk! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",154
|
|
|
oveli,"Ekmek |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dilimin ucunda bir eski arkadaş adı |
|
|
Unutulmuş şekilleri taşıyan bulutlar |
|
|
Bir gökyüzü genişliğiyle ruhuma dolar |
|
|
Otların üstüne sırt üstü yatmanın tadı |
|
|
|
|
|
Avucumda sıcaklığını duyduğum ekmek |
|
|
Üstümde hatırası kadar güzel sonbahar |
|
|
O bembeyaz , o tertemiz bulutlara dalar |
|
|
Düşünürüm bir çocuk türküsü söyleyerek |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
",324
|
|
|
oveli,"Deniz Kızı |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Denizden yeni mi çıkmıştı, neydi; |
|
|
Saçları, dudakları |
|
|
Deniz koktu sabaha kadar; |
|
|
Yükselip alçalan göğsü deniz gibiydi. |
|
|
|
|
|
Yoksuldu, biliyorum |
|
|
-Ama boyna da yoksulluk sözü edilmez ya- |
|
|
Kulağımın dibinde, yavaş yavaş, |
|
|
Aşk türküleri söyledi. |
|
|
|
|
|
Neler görmüş, neler öğrenmişti kim bilir. |
|
|
Denizle boğaz boğaza geçen hayatında! |
|
|
Ağ yamamak, ağ atmak, ağ toplamak, |
|
|
Olta yapmak, yem çıkarmak, kayık temizlemek... |
|
|
Dikenli balıkları hatırlatmak için |
|
|
Elleri ellerime değdi. |
|
|
|
|
|
O gece gördüm, onun gözlerinde gördüm; |
|
|
Gün ne güzel doğarmış meğer açık denizde! |
|
|
Onun saçları öğretti bana dalgayı; |
|
|
Çalkalandım durdum rüyalar içinde. |
|
|
|
|
|
",645
|
|
|
oveli,"Hürriyete Doğru |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gün doğmadan, |
|
|
Deniz daha bembeyazken çıkacaksın yola. |
|
|
Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında, |
|
|
İçinde bir iş görmenin saadeti, |
|
|
Gideceksin; |
|
|
Gideceksin ırıpların çalkantısında. |
|
|
Balıklar çıkacak yoluna, karşıcı; |
|
|
Sevineceksin. |
|
|
Ağları silkeledikçe |
|
|
Deniz gelecek eline pul pul; |
|
|
Ruhları sustuğu vakit martıların, |
|
|
Kayalıklardaki mezarlarında, |
|
|
Birden, |
|
|
Bir kıyamettir kopacak ufuklarda. |
|
|
Denizkızları mı dersin, kuşlar mı dersin; |
|
|
Bayramlar seyranlar mı dersin, şenlikler cümbüşler mi? |
|
|
Gelin alayları, teller, duvaklar, donanmalar mı? |
|
|
Heeeey! |
|
|
Ne duruyorsun be, at kendini denize; |
|
|
Geride bekliyenin varmış, aldırma; |
|
|
Görmüyor musun, her yanda hürriyet; |
|
|
Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol; |
|
|
Git gidebildiğin yere. |
|
|
|
|
|
",779
|
|
|
oveli,"İstanbul'u Dinliyorum |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı |
|
|
Önce hafiften bir rüzgar esiyor; |
|
|
Yavaş yavaş sallanıyor |
|
|
Yapraklar, ağaçlarda; |
|
|
Uzaklarda, çok uzaklarda, |
|
|
Sucuların hiç durmayan çıngırakları |
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. |
|
|
|
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; |
|
|
Kuşlar geçiyor, derken; |
|
|
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık. |
|
|
Ağlar çekiliyor dalyanlarda; |
|
|
Bir kadının suya değiyor ayakları; |
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. |
|
|
|
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; |
|
|
Serin serin Kapalıçarşı |
|
|
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa |
|
|
Güvercin dolu avlular |
|
|
Çekiç sesleri geliyor doklardan |
|
|
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları; |
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. |
|
|
|
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; |
|
|
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu |
|
|
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı; |
|
|
Dinmiş lodosların uğultusu içinde |
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. |
|
|
|
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; |
|
|
Bir yosma geçiyor kaldırımdan; |
|
|
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar. |
|
|
Birşey düşüyor elinden yere; |
|
|
Bir gül olmalı; |
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. |
|
|
|
|
|
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; |
|
|
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde; |
|
|
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum; |
|
|
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum; |
|
|
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından |
|
|
Kalbinin vuruşundan anlıyorum; |
|
|
İstanbul'u dinliyorum. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kımıldanır mahallemin daralan ruhu |
|
|
Basma perdelerimde gün batarken |
|
|
Atıp saatler süren uykusunu |
|
|
Odama uzanır akasyam pencereden |
|
|
Kırmızı uzak damlarda bir serinleme |
|
|
Uyanır gündüz uykusundan evler |
|
|
Kapılarda işleri ellerinde |
|
|
Kadınlar giyinip kocalarını bekler |
|
|
iyi insanların ruhudur yakınlaşır |
|
|
Takunya sesleri gelir evlerden |
|
|
Yalnız bu dem rahat bir dünya taşır |
|
|
Bin mihnet dolu kafasında yorgun beden |
|
|
Her şeyin geliş saatidir akşam |
|
|
Mahallede ömürler akşamüstü başlar |
|
|
Hepsi burda buluşmaya gelir akşam |
|
|
Başka dünyalardan ayaklar, başlar.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Aşık olduğum zamanlarda |
|
|
Şiir yazmak adetim değildi. |
|
|
Halbuki asıl şaheserimi |
|
|
Onu en cok sevdiğimi |
|
|
Anladığım zaman yazdım. |
|
|
|
|
|
Onun için bu şiiri |
|
|
İlk önce ona okuyacağım |
|
|
|
|
|
|
|
|
oveli, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Giyilmemiş çamaşırlar nasıl kokar bilirsin, |
|
|
Sandık odalarında; |
|
|
Senin de dükkanın öyle kokar işte. |
|
|
Ablamı tanımazsın, |
|
|
Hürriyette gelin olacaktı, yaşasaydı; |
|
|
Bu teller onun telleri, |
|
|
Bu duvak onun duvağı işte. |
|
|
Ya bu çamurdaki kadınlar? |
|
|
Bu mavi mavi, |
|
|
Bu yeşil yeşil fistanlı... |
|
|
Geceleri de ayakta mı dururlar böyle? |
|
|
Ya bu pembezar gömlek? |
|
|
Onun da bir hikayesi yok mu? |
|
|
Kapalı Çarşı diyip geçme; |
|
|
Kapalı Çarşı, |
|
|
Kapalı kutu. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
